နယ္စပ္ပညာေရးခရီး

က်မတို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးက်ပ္တည္းမႈေတြေၾကာင့္ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ ေျပာင္းေရႊ႕လာၾကတဲ့ လူတန္းစားတရပ္ကို ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား(migrant worker) ေတြအျဖစ္ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလိုေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြထဲမွာ ပညာတတ္တယ္၊ ပိုက္ဆံရိွတယ္ ဆိုရင္ အေပၚလိုင္းလို႕ေခၚတဲ့ တရား၀င္ ဗီဇာေတြ ၊ ပတ္စပို႕စ္ေတြနဲ႕ ႏိုင္ငံျခား တိုင္းျပည္ေတြကို ထြက္ႏိုင္ၾကေပမဲ့ လက္လုပ္လက္စား အမ်ားစုကေတာ့ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံ ေတြဆီကို တရားမ၀င္လမ္းေၾကာင္းမ်ားမွ ခိုး၀င္ျခင္းျဖင့္ ေရာက္ရွိ အလုပ္လုပ္ၾကရပါတယ္။

အဲဒီအခါမွာေတာ့ မိဘေတြနဲ႕အတူ ရင္ေသြး ကေလးငယ္ေလးေတြကလည္း ဒီခရီးကို ပါ၀င္ၾကရျပန္ပါတယ္။ တပါးတုိင္းျပည္မွာ ကိုယ့္ရင္ေသြးေတြကို ဘယ္လိုေက်ာင္းထားရမယ္ ဆိုတာ မွန္းဆမရတဲ့ အိပ္မက္ေတြပါပဲ။ ကိုယ္တိုင္ကေတာင္ တရား၀င္ အလုပ္သမား လက္မွတ္မရွိေလေတာ့ ထိုင္းေက်ာင္းကိုထားဖို႕ ခက္ခဲလွပါတယ္။ ေက်ာင္းထားျဖစ္ေတာ့ လည္း ေက်ာင္း၀တ္စံုဖိုး မတတ္ႏို္င္လို႕၊ ေနာက္ကိုယ့္ကေလးကို ကိုယ့္မိခင္ျမန္မာစာ တတ္ေစခ်င္လို႕ စသည္ျဖင့္ မိဘမ်ားမွာ အေတာ္ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ၾကရပါတယ္။

မဲေဆာက္ဆိုတဲ့ ထုိင္းျမန္မာ နယ္စပ္ ျမ၀တီၿမိဳ႕ တဖက္ကမ္းက ၿမိဳ႕ကေလးမွာ ျမန္မာ အလုပ္သမားေပါင္း မနက္သြားညျပန္ အပါအ၀င္္ဆိုရင္ တသိန္းခြဲေလာက္ ရွိပါတယ္။ ဒီမွာ အေျခခ်ေနထိုင္တဲ့ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ သားသမီးေတြ အတြက္ ျမန္မာစာသင္ေက်ာင္းေလးေတြကို ဖြင့္ျဖစ္တာ ဆယ္စုႏွစ္ နီးပါးရွိလာေနပါၿပီ။ ေက်ာင္းသားေတြလည္း တိုးလာသလို ေက်ာင္းေတြလည္း တိုးတိုးလာပါတယ္။ ေက်ာင္းသားဦးေရ (၆၀၀၀)္ေက်ာ္ရွိလာေနၿပီး ေက်ာင္းေပါင္းက စာရင္း၀င္ၿပီးသား (၄၈) ေက်ာင္း ၊ ဒီႏွစ္ ထပ္ဖြင့္တာေတြ စာရင္းမေပါက္ေသးတာေတြပါရင္ (၅၃) ေက်ာင္းေလာက္ရွိပါတယ္။ ဆရာ ဆရာမဦးေရက (၃၀၀) ေက်ာ္ ရွိေနပါတယ္။ အရင္က တခ်ိဳ႕ေက်ာင္းေတြက ဆရာေတြလခဟာ ဘတ္ (၅၀၀) ေလာက္ပဲ ရတာေတြ ရွိေပမဲ့ အခုဒီႏွစ္ ၂၀၀၇ စာသင္ႏွစ္ကေနစၿပီး ေက်ာင္းဆရာလခကို အနည္းဆံုး ဘတ္(၂၀၀၀) သတ္မွတ္လိုက္ပါတယ္။ ဘတ္(၂၅၀၀) ထိေပးတဲ့ေက်ာင္းလဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေက်ာင္းေတြကို ေထာက္ပံ့တဲ့ အဖြဲ႕ (ဒါမွမဟုတ္) လူပုဂၢိဳလ္ေတြေပၚ မူတည္ပါတယ္။

ဒါကေတာ့ အလုပ္သမား ေသြးစည္းညီညြတ္ေရး အဖြဲ႕က ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ မူလတန္းေက်ာင္းေလးျဖစ္ပါတယ္။

အခုလို စာသင္ေနပါတယ္။


ေစတနာရွင္ ႏိုင္ငံျခားသူေလးက အခုလို အဂၤလိပ္စာကို သင္ေပးတာေပါ့။

ေက်ာင္းေတြအမ်ားစုက မူလတန္းအဆင့္ပဲ ရွိၿပီး အလယ္တန္းအထက္တန္းထိ သင္ၾကားေပးႏုိင္တဲ့ ေက်ာင္းကေတာ့ ၃ ေက်ာင္းပဲ ရွိပါေသးတယ္။ တခ်ိဳ႕ေက်ာင္းေတြက ေက်ာင္းသားရွိရာမွာ တည္ထားရတာျဖစ္လို႕ သြားေရးလာေရးခက္ခဲတဲ့ ေနရာေတြမွာ ျဖစ္ေနရပါတယ္။ ကေလးမိဘေတြက မနက္ေစာေစာ အလုပ္သြားၾကတဲ့ အခါ ကေလးအႀကီးက ကေလးအငယ္ေတြကို ထပ္ဆင့္ ထိန္းေက်ာင္းေနရတာေတ၊ြ မိသားစုအတြက္ တဖက္တလမ္းက ေစ်းကူေရာင္းေပးရတာေတြ ျဖစ္ေနလို႕ စာသင္တဲ့ ေန႕ေက်ာင္းေတြမွာ တခ်ိဳ႕ကေလးေတြက မတက္ေရာက္ႏိုင္ပဲ ညေက်ာင္းဖြင့္တဲ့ ေနရာမွာ တက္ရတာေတြလဲ ရွိပါတယ္။ မဲေဆာက္မွာ လူအမ်ားဆံုးတက္ တဲ့ ညေက်ာင္း တေက်ာင္းမွာ ဆိုရင္ ကေလး (၇၀) ေလာက္ရွိၿပီး အဲဒီထဲက တ၀က္ေလာက္ က ေန႕ေက်ာင္း မတက္ႏိုင္လို႕ ညေက်ာင္းတမ်ိဳးတည္း တက္ရတဲ့ ကေလးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္သားေတြ ေနတဲ့ တန္လ်ား အရွည္ႀကီး တခုရဲ႕ တခန္းေသာ ေအာက္ထပ္မွာ သင္ၾကားတဲ့ ညေက်ာင္းေလးကို က်မဗြီဒီယို ရိုက္ကူးထားခဲ့ ပါတယ္။ အဲဒါကိုေတာ့ မဂ်စ္ဆီပို႕ေပးထားပါတယ္။ (က်မမတင္တတ္လို႕ပါ)၊ ညေက်ာင္းေတြကို ညေန ၆ နာရီေလာက္မွာ စဖြင့္ၿပီး တခ်ိဳ႕ေက်ာင္းေလးေတြက ရ နာရီခြဲ ၈ နာရီေလာက္မွာ ဆင္းပါတယ္။ ခုနေျပာျပတဲ့ ေက်ာင္းေလးကေတာ့ ည ၉ နာရီမွာ ဆင္းပါတယ္။ ေက်ာင္းတက္တဲ့ကေလးေတြအတြက္ အိမ္စာလုပ္ရာ စာသင္ခန္း၊ ေက်ာင္းမတက္ႏိုင္တဲ့ ကေလးေတြအတြက္က ေသစာရွင္စာ ဖတ္တတ္ဖို႕ ဘ၀ အတြက္စာသင္ခန္း ပါပဲ။

နယ္စပ္တေလွ်ာက္က ကေလးေတြရဲ႕ ပညာသင္ၾကားရပံု၊ ေက်ာင္းတက္ရန္ အခက္အခဲမ်ား၊ ဆရာ ဆရာမ ရွားပါးပံု ၊ ေရြ႕ေျပာင္းပညာေရးဆရာ မ်ားသမဂၢ စသည္ျဖင့္ က်မသိသေလာက္ ဆက္လက္ ေ၀မွ်ေပးပါ့မယ္။ အဲဒီ အခ်က္အလက္ အမွန္ေတြ ေပၚက က်မတုိ႕ ဘာေတြ ကူညီႏိုင္မလဲ ဆိုတာ စုေပါင္းစဥ္းစားၾကရေအာင္ေနာ္။

ဒီကေလးေတြအားလံုးဟာ က်မတို႕ခ်စ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြပါ။