ပညာေရး အက်ပ္အတည္း (၁၀)

အနာဂတ္ေလာက တိုးတက္ ဖြံ႔ျဖိဳးဖို႔အတြက္ဆိုရင္ ကေလးေတြ အေနနဲ႔ လက္ေတြ႔ ပစၥဳပၸန္ ဘ၀ထဲမွာ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ရင္ဆိုင္ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ကေလးေတြမွာ ရုပ္ပိုင္းဖြ႔ံျဖိဳးေရးနဲ႔ အတူ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခံစားဆင္ျခင္ သိႏိုင္မႈစြမ္းရည္ EI (Emotional Intelligence) ဖြံ႔ျဖိဳးေရးက တန္းတူ အေရးပါလွတဲ့အေၾကာင္းကို ပညာေရးဆိုင္ရာ ပညာရွင္ေတြက ေလ့လာ သုေတသန ျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။ အခုဆိုရင္ အဲဒီ သုေတသနျပဳ တင္ျပခ်က္ေတြကို ကမၻာ့ႏိုင္ငံအမ်ားစုက လက္ခံလိုက္နာျပီး ပညာေရးစနစ္ထဲမွာ စီစဥ္ ထည့္သြင္း လာၾကျပီ ျဖစ္ပါတယ္။


ျမန္မာႏို္င္ငံရဲ႔ ေက်ာင္းပညာေရးေတြမွာ ခုထိ ထည့္ေျပာေနဆဲျဖစ္တဲ့ IQ ကိစၥဟာ ကမၻာေပၚမွာေတာ့ ၁၉၂၀ ေလာက္ကတည္းက ကေလးေတြအတြက္ IQ ထက္ပိုျပီး EI ကို ပို လိုအပ္တယ္လို႔ ေတြ႔ရွိခဲ့ၾကျပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၂၀မွာ စိတ္ပညာရွင္ Edward L. Thorndike (1879-1949) က ကေလးေတြအတြက္ ပညာေရးထဲမွာ လူမႈဆက္ဆံေရး စြမ္းရည္ (Social Intelligence) ကိုပါ ထည့္သြင္းသင့္တယ္လို႔ သူ႔ရဲ႕ အယူအဆကို တင္ျပခဲ့ ပါတယ္။

အဲဒီ အယူအဆရဲ႕ ေနာက္မွာမွ ပညာရွင္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ၁၉၅၄ မွာ Abraham Maslow ၊ ၁၉၆၉မွာ Carl Rogers နဲ႔ ၁၉၈၃ မွာ Howard Gardner တို႔ကေနျပီးေတာ့ ကေလးေတြအတြက္ လူမႈ ဆက္ဆံေရး စြမ္းရည္ နဲ႔ ခံစား ဆင္ျခင္ႏိုင္မႈ စြမ္းရည္ (Inter and Intra Intelligence) က အေရးပါေၾကာင္းကို သုေတသန လုပ္ျပီး တင္ျပ လာခဲ့ၾက ပါတယ္။ အဲဒီ ေတြ႔ရွိခ်က္ အယူအဆေပၚမွာ မူတည္ျပီး ပညာရွင္ေတြက အမ်ဳိးမ်ဳိး ေဆြးေႏြး အေျဖရွာ ခဲ့ၾကပါတယ္။

၁၉၉၀ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အဲဒီ အယူအဆေတြအရ EI က IQ ထက္ပိုျပီး ဘ၀ကို ေအာင္ေအာင္ ျမင္ျမင္ ျဖတ္သန္းႏိုင္စြမ္း ရွိတယ္လို႔ လက္ခံလာၾကပါတယ္။ အဲဒီ ေနာက္မွာ ေတာ့ EI အရ စိတ္ခံစားခ်က္က စဥ္းစားေတြးေခၚျခင္းကို ပို ထက္ျမက္ေစျပီး ခံစားခ်က္ ေတြကို အသိဥာဏ္ နဲ႔ ယွဥ္ျပီး ေ၀ဖန္ ပိုင္းျခား စဥ္းစားႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ ယူဆခ်က္ကို ကေလးေတြအတြက္ လိုအပ္တဲ့ စြမ္းရည္အျဖစ္ ေထာက္ျပလာၾကပါတယ္။

ျပီးခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္မွာ က်မ တင္ျပခဲ့တဲ့ စကင္ဒီေနးဗီးယန္း ႏိုင္ငံေတြက စာသင္သားကေလး ေတြကို ျပင္ပ ေလ့လာေရး ခရီးထြက္ဖို႔ စီစဥ္ေပးတဲ့ ပံံ့ပိုးမႈမ်ဳိးဟာ ကေလးရဲ႕ EI ဖြံ႔ျဖိဳးေရး အစီအစဥ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲသလို ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ ကေလးေတြကို ခရီးတို ထြက္ေစျပီး ရလာတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳကို စာတမ္း တစ္ေစာင္ လုပ္ေစတဲ့ သင္ၾကားနည္းစနစ္ ကို ကမၻာ့ႏိုင္ငံ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ ကိုယ္ေနထိုင္တဲ့ ျမိဳ႔ကေန တျခား ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕မွာ တျခား မိသားစု နဲ႔ သြားေနရတဲ့ ပညာေပး အစီအစဥ္မ်ဳိးေတာင္ ရွိပါတယ္။ ဒါဟာ ကေလးေတြကို လူမႈ ဆက္ဆံေရး နယ္ပယ္ နဲ႔ ေနထိုင္တတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ သင္ၾကားေပးရာ ေရာက္တဲ့အျပင္ ထူးျခား ဆန္းသစ္တဲ့ အေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ အသိအျမင္ ဗဟုသုတေတြ ရေစႏိုင္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေက်ာင္းအားရက္ ကုန္ဆံုးလို႔ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ခ်ိန္မွာ အဲဒီ အေတြ႔အၾကံဳေတြကို ျပဳစု ထားတဲ့ စာတမ္းကို အတန္းထဲမွာ အျပန္အလွန္ တင္ျပ ေဆြးေႏြးၾကရတာမို႔ ဗဟုသုတေတြ အမ်ားၾကီး ဖလွယ္ ရရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကေလးေတြကို စိတ္၀င္စား ေပ်ာ္ရႊင္ေစတဲ့ ျပီးေတာ့ သူတို႔ ကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္ျပဳစုထားတဲ့ သင္ခန္းစာ ဘာသာရပ္ တစ္မ်ဳိး ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာကေတာ့ အေျခခံပညာအဆင့္ကို မဆိုထားနဲ႔ သမိုင္းဘာသာ အထူးျပဳ နဲ႔ ဘြဲ႔ရထားတဲ့သူ ေတာင္မွ ပဲ သမိုင္းသမားေတြအတြက္ ရတနာတစ္ပါးျဖစ္တဲ့ ပုဂံေျမကို မေရာက္ဖူးၾကတာ အမ်ားၾကီးပါ။ ႏိုင္ငံရဲ႕ အေထြ ေထြ အက်ပ္အတည္းေၾကာင့္ ကိုယ့္ ဘာသာလဲ မသြားႏိုင္ၾကဘဲ၊ ေက်ာင္းကလဲ စီစဥ္ေပးတာမ်ဳိး မရွိတဲ့အတြက္ ကိုယ့္ ေက်ာင္း သင္ခန္းစာေတြထဲမွာ သင္ၾကားထိေတြ႔ရတဲ့ ျမန္မာ့သမိုင္းထဲက ပုဂံကို အလြတ္သာ က်က္ ၾကရ ေတာ့တာမ်ိဳးမို႔လို႔ သင္ခန္းစာေတြဟာ မခက္ခဲသင့္ဘဲ ခက္ခဲေန ၾကရပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ၂၀၀၀ခုႏွစ္ ေလာက္ကစျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အေျခခံပညာ အဆင့္ကို ဘက္စံုထူးခၽြန္ဆိုျပီး မဆလေခတ္က လူရည္ခၽြန္လို ေရြးတာမ်ဳိး ရွိလာပါတယ္။ ျပည္နယ္ နဲ႔ တိုင္း အလိုက္ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ အေျပာအဆို ယဥ္ေက်း မူယာေတြမွာ သာတဲ့လူေတြကို စာေမးပြဲစစ္ေရြးျပီး ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကို ေလ့လာေရးခရီးဆိုျပီး လႊတ္တာေတြ ရွိလာပါတယ္။

ဒါကလဲ တႏိုင္ငံလံုးမွာမွ ၁၀ေယာက္ ထက္ မပိုပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ဒီလို အစီအစဥ္မ်ဳိးဟာ ပညာေရးကို အထူး ပ်ဳိးေထာင္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ စာသင္သားတိုင္း ရတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ကေလးေတြ အဖို႔ေတာ့ ဒါက အေတြ႔အၾကံဳ တင္ မဟုတ္ဘဲ အခြင့္အေရးလို ျဖစ္ေနတာမို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဘက္စံုပညာေရး ဖြံ႔ျဖိဳးမႈ အစီ အစဥ္ ဆိုတာဟာ အဂတိလိုက္စားတဲ့ ပညာေရး အာဏာပိုင္ေတြအတြက္ေတာ့ ေငြရွာကြက္ တစ္ခုလို ျဖစ္ေန တာပါ။

အဲဒီအျပင္ ပံုမွန္ သင္ရိုးၫႊန္းတန္း နဲ႔ သင္ရိုး၀င္ ဘာသာရပ္ေတြမွာ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားကို သိနားလည္ျခင္း စြမ္းရည္(EI) ကို ထည့္သြင္းဖို႔ ဆိုတာမွာလဲ ျမန္မာႏိုင္ငံက ကေလးေတြ အတြက္ သင္ရိုးေတြမွာ ကမၻာ့ႏိုင္ငံ အမ်ားစုမွာ ျပဌာန္းေလ့ရွိတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ အႏုပညာရပ္ ေတြ ဂီတေတြ ပန္းခ်ီေတြ ဒႆနိက ဘာသာရပ္ေတြ ျပဌာန္းထားတာ လံုး၀မရွိပါဘူး။ ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ပညာေရးပညာရွင္ Dr. James Banks က ယဥ္ေက်းမႈ ဆိုတာ လူမႈ အသိုင္းအ၀ိုင္းအတြင္းမွာရွိတဲ့ အုပ္စုတစ္စုကို ပံုေဖာ္ထားတဲ့ သေဘာထား အျမင္ေတြ တန္ဖိုးစံႏႈန္းေတြ ဓေလ့ ထံုးတမ္း အစဥ္အလာေတြ နဲ႔ အျပဳအမူပံုစံေတြ ျဖစ္တယ္ လို႔ ေျပာထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးေတြအတြက္ လူမႈေရး ဘာသာရပ္ အျဖစ္ သင္ရိုးေတြမွာ ကိုယ္နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ ဆိုင္ရာ အေၾကာင္းအရာေတြ ပါရ ပါတယ္။ လူမ်ဳိးစု မ်ားမ်ားရွိတဲ့ ႏိုင္ငံဆိုရင္ အဲဒီ လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ အေၾကာင္းကို ကေလးေတြ အေနနဲ႔ မိတ္ဆက္ေလာက္ေတာ့ သိေအာင္ ျပ႒ာန္းသင့္ ပါတယ္။

ဥပမာ ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ ကေလးေတြကို ရုပ္ျမင္သံၾကားအစီအစဥ္မွာကို သူတို႔ တိုင္းျပည္မွာ ေနၾကတဲ့ လူမ်ဳိးစုေတြရဲ႕ စရိုက္သဘာ၀နဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈေတြကို အျမဲတမ္း ထည့္ျပ ထားတာမို႔ ကေလးေတြဟာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ အဆက္အစပ္ေတြကို ရင္းႏွီး ကၽြမ္း၀င္ သြားပါတယ္။ အဲဒီအခါ သူတို႔ ထိေတြ႔ ဆက္ဆံရမယ့္ လူမႈ၀န္းက်င္ကို နားလည္ ယဥ္ပါးျပီးသား ျဖစ္သြားတာမို႔ ကေလးေတြအတြက္ အေရးပါလွတဲ့ လူမႈ ဆက္ဆံေရးပညာကို သင္ယူျပီးသားျဖစ္သြားတဲ့ သေဘာပါပဲ။

အဲဒီလိုပဲ ပန္းခ်ီ ဂီတ စတဲ့ အႏုပညာ သင္ခန္းစာေတြကေတာ့ ကေလးေတြကို စိတ္ႏွလံုး ႏူးညံ့ေအာင္ တီထြင္ ဖန္တီးတတ္ေအာင္ ေလာက သဘာ၀ကို ျမတ္ႏိုးတတ္ေအာင္ အာရံု စူးစိုက္ႏိုင္စြမ္းရည္ ျမင့္မားေအာင္ ေလ့က်င့္ ေပးရာ ေရာက္ပါတယ္။ ဒႆနိက ဘာသာရပ္ ကေတာ့ ကေလးေတြရဲ႕ ျဖန္႔က်က္ ဆင္ျခင္ ေတြးေတာ ႏိုင္စြမ္းကို အားေပးရာ ေရာက္တဲ့ သင္ခန္းစာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ ေျပာျပရရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ နဲ႔ နီးနီးေလးမွာ ရွိေနတဲ့ စကၤာပူႏိုင္ငံမွာ ျပ႒ာန္းထားတဲ့ Ethics and Moral ဘာသာရပ္မ်ဳိးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကေတာ့ ပညာတတ္သူ သည္ ေလာကရွိ အရာရာ ကို အခြင့္အလမ္းအလိုက္ ဆင္ျခင္ သံုးသပ္ႏိုင္စြမ္းေသာ ဥာဏ္အားကိုလည္းေကာင္း မိမိ ဥာဏ္အျမင္ အရ စိတ္ေန စိတ္ထား စိတ္ဓါတ္ (Emotion of the Education) တို႔ကိုလည္းေကာင္း ျပဳျပင္ ျပဳစု စီမံထားခဲ့သူ သာလွ်င္ ျဖစ္သည္ လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ပညာေရးစနစ္ထဲမွာ EI (Emotional Intelligence) က အေရးပါ လွတာကို ေထာက္ျပခဲ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေမျငိမ္း(ဧျပီ)၀၆။