နအဖရဲ႔ Constitution နဲ႔ ပညာေရးက႑

လာမယ့္ သင္ရိုးသစ္မွာ ေခတ္မီတဲ့ သင္ရိုးေတြ ျဖည့္စြက္မယ္လုိ႔ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနက ေျပာထားတာမို႔လို႔ လူမႈေရးရာသင္ရိုးမွာ ဘယ္လိုသင္ခန္းစာေတြ ျပ႒ာန္းမွာလဲ ဆိုတာဟာ စိတ္၀င္စားစရာပါပဲ။ ဒီေနရာမွာ ပညာေရးလိုအပ္ခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး လက္ရွိအာဏာပိုင္ေတြ ေရးဆြဲထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို စဥ္းစားသံုးသပ္ဖို႔ လိုလာပါတယ္။ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ ေမလမွာ ျပည္သူ လူထုရဲ့ ဆႏၵကို ခံယူမယ္ဆိုတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ မူၾကမ္းရဲ့ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးႏွင့္ စပ္လ်ဉ္းသည့္ အေျခခံမူမ်ား အခန္းရဲ႕ အခ်က္(က)မွာေတာ့ "ႏုိုင္ငံေတာ္သည္ ျပည္သူမ်ား၏ ပညာေရးႏွင့္ က်န္းမာေရး တုိးတက္ေစဖုိ႔အတြက္ အေလးထား ေဆာင္ရြက္မည္"လုိ႔ ပါပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေဖာ္ျပထားခ်က္ဟာ အၾကမ္းဖ်င္းဆန္လြန္းတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ လက္ရွိအေျခအေနမွာ ပညာေရးေရာ က်န္းမာေရးမွာပါ ဆိုးဆိုးရြားရြား ဆုတ္ယုတ္က်ဆင္း ေနပါတယ္။ ပညာေရးသီးသန္႔အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ ေခတ္မီပညာေရး၊ တိုးတက္တဲ့ ပညာေရး ျဖစ္ဖုိ႔အတြက္ အစိုးရအေနနဲ႔ အေထာက္အပံ့ ေပးရမယ့္ က႑ေတြ၊ အစိတ္အပိုင္းေတြကို တိတိက်က် ရည္ၫႊန္းထည့္ေပးဖုိ႔ လိုပါတယ္။ ဥပမာ-ေက်ာင္းအေဆာက္အဦး လိုအပ္ခ်က္၊ သင္ေထာက္ကူ ပစၥည္းလိုအပ္ခ်က္၊ ဆရာဆရာမလိုအပ္ခ်က္၊ သင္ၾကားေရးနည္းပညာဆိုင္ရာ လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ လြတ္လပ္စြာ ပညာသင္ယူခြင့္ ေတြအတြက္ ဘယ္လို ေဆာင္ရြက္ေပးမယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတြကို တိတိက်က် ထည့္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံအတြက္ အေရးပါလွတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ တစ္ရပ္အေနနဲ႔ ဒီလို လစ္ဟာ အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိေနတာဟာ အနာဂတ္အတြက္ ျပႆနာႀကီးတစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီ အားနည္းခ်က္ရွိေနတာေၾကာင့္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ပညာေရးလြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဒီမိုကေရစီနည္းက်က် ေတာင္းဆိုတာ၊ ျပဳျပင္တာ၊ ေ၀ဖန္သံုးသပ္တာေတြ လုပ္ရတဲ့အခါ ျပည္သူလူထုဘက္က ခိုင္ခိုင္လံုလံုမရွိသလို ျဖစ္ေနႏုိင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒရဲ့ အားနည္းခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒထဲမွာ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း တိတိက်က် ေဖာ္ျပထားမႈ မရွိတဲ့အတြက္ ဒါဟာ ေ၀ဖန္ ေထာက္ျပရမယ့္ အခ်က္ပါပဲ။

လက္ရွိ အာဏာပုိင္ေတြဟာ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံအတြက္ အေရးပါလွတဲ့ ပညာေရးက႑ကို အလုပ္ျပရံု ထည့္သြင္းေပးထားသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ပညာေရးက႑ထဲမွာ အေရးၾကီးဆံုးလိုအပ္ခ်က္က ပညာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ (Academic Freedom)ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ ပညာေရးဟာ ေက်ာင္းသားေတြကို ပညာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ အျပည့္အ၀ ေပးထားရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ေက်ာင္းထဲ အတန္းထဲ ေတြမွာ ကိုယ့္အတန္းရဲ့ ေက်ာင္းသား ကုိယ္စားလွယ္ကေန စၿပီး ပါေမာကၡ၊ လႊတ္ေတာ္ အမတ္၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၊ ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတအထိကို ကိုယ့္အျမင္နဲ႔ လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ အဲဒီလိုပဲ အတန္းစည္းကမ္း၊ ေက်ာင္းစည္းကမ္း ကေန စၿပီး ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒအထိ မိမိ သေဘာဆႏၵ အျမင္အတိုင္း ေ၀ဖန္ ေဆြးေႏြး ေျပာဆိုခြင့္ ရွိပါတယ္။ ဒါဟာ ေက်ာင္းသားေတြကို သူတို႔ေတြ႔ၾကံဳၾကရမယ့္ လက္ေတြ႔ေလာကနဲ႔ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာ အဆက္အစပ္ကို ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲကေန ေလ့က်င့္ေပးတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ႏုိင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒဆိုတာဟာ ျပည္သူလူထုက ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ထားတဲ့ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ၀ုိင္း၀န္းစဥ္းစားၿပီး လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ေဆြးေႏြး တုိင္ပင္ ေရးဆြဲ ရတဲ့ အေရးပါလွတဲ့ အေျခခံအေဆာက္အအံုႀကီး တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ အခု ျမန္မာႏုိင္ငံမွာကေတာ့ ျပည္သူေတြေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမသိတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ ဆိုသူေတြက ႏႈတ္ပိတ္ ေခါင္းညွိတ္ ေထာက္ခံထားရတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီအျပင္ ျပည္သူ႔ရဲ့ ဆႏၵကို ခံယူၿပီးမွ ျပည္သူေတြ သေဘာက် ေထာက္ခံမွ အတည္ျပဳ ျပဌာန္းႏုိင္မွာ ျဖစ္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ မူၾကမ္းကို ေ၀ဖန္ရင္ အေရးယူအျပစ္ေပးမယ္လုိ႔ ျခိမ္းေျခာက္ေနပါတယ္။ တကယ္လည္း ဖမ္းဆီး အျပစ္ေပး တာေတြ လုပ္ေနပါတယ္။

အဲဒီလို မတရားအစိုးရမ်ိဳးက ေရးဆြဲျပဌာန္းတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒဟာ ျပည္သူလူထု အမ်ားရဲ့ ဆႏၵကို ကိုယ္စားျပဳႏုိင္ဖုိ႔ ဆိုတာ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ အဲဒီလိုပဲ အာဏာပုိင္ေတြရဲ့ လႊမ္းမိုးမႈနဲ႔ ေရးဆြဲရတဲ့ ပညာေရးသင္ရိုးဟာလည္း လြတ္လပ္မႈမရွိႏုိင္တာမို႔ ေခတ္နဲ႔အညီ ရင္ေဘာင္တန္းႏုိင္တဲ့ အဆင့္ျမင့္ပညာေရး ျဖစ္ဖုိ႔ဆိုတာကိုလည္း ေမ်ာ္လင့္လုိ႔ မရပါဘူး။ တကယ္တမ္း ေခတ္နဲ႔အညီ ရင္ေဘာင္တန္းႏုိင္တဲ့ အဆင့္ျမင့္ ပညာေရး ျဖစ္ဖုိ႔ဆိုရင္ သိပၸံနဲ႔ နည္းပညာဆိုင္ရာ ဘာသာရပ္ေတြကိုသာမက လူမႈေရးရာ ဘာသာရပ္လို ၀ိဇာ ဘာသာရပ္ေတြရဲ့ သင္ရိုးေတြကိုပါ ေခတ္နဲ႔ အမီ လုိက္ႏိုင္ေအာင္ ျပ႒ာန္းရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံေတြမွာကေတာ့ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားေတြဟာ ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ၊ စာသင္ခန္းထဲမွာ၊ ျငင္းခုန္ခ်က္ စာတမ္း (Argument Paper) ေတြေရးၾက၊ က်ဘမ္း စကားေျပာပဲြေတြ လုပ္ၾက၊ အျပန္အလွန္ စကားစစ္ထုိးပြဲ (Debate)ေတြ လုပ္ၾကနဲ႔၊ ပညာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ကို အျပည့္အ၀ခံစားခြင့္ရေနၾကပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ေက်ာင္းသား ေတြမွာေတာ့ ေက်ာင္းသားတိုင္း ခံစားခြင့္ရွိတဲ့ ပညာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ကို ဆံုးရႈံးေနရရုံ သာမကဘဲ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအတြက္အေရးပါလွတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအျခခံဥပေဒကိုေတာင္ ေ၀ဖန္ေဆြးေႏြး ပိုင္ခြင့္ မရွိဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ပညာေရးက႑ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ အေရးပါလွတဲ့ လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ ပညာေရးလြတ္လပ္ခြင့္အတြက္ အာမခံမႈမ်ိဳးေပးမထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ေထာက္ခံ ဖုိ႔ဆိုတာဟာ ျပည္သူလူထုႀကီးအေနနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ထည့္သြင္းသံုးသပ္စဥ္းစားရမယ့္ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေမျငိမ္း
၁၀၊၃၊၀၈။