ပညာေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး

အထက္တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ဟာ အသက္၁၃ႏွစ္ေက်ာ္ျပီးအရြယ္မို႔ ေလာက၀န္းက်င္ဆိုင္ရာအေရးအရာ ေတြကို သင္ယူနားလည္ႏိုင္ျပီျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အထက္တန္း အဆင့္မွာေတာ့ Civic Education ကို အဆင့္ျမွင့္ျပီး သင္ၾကားေပးရေတာ့မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေရွးျမန္မာမင္းေတြလက္ထက္ကစျပီး ေခတ္အလိုက္ ျပည္သူျပည္သားေတြရဲ႕ တာ၀န္ေတြကို ေျပာျပေပးဖို႔ လိုပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို သမိုင္းနဲ႔ခ်ီျပီး ရွင္းလင္း ေျပာျပရပါမယ္။ ဥပမာ- ခုလိုအခ်ိန္မွာဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းနဲ႔ ေကာင္းက်ိဳး ဆိုးျပစ္ေတြကို စနစ္တက် ေျပာျပရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲလိုပဲ တပါတည္းမွာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ၀တၱရားေတြနဲ႔ အခြင့္အေရးေတြကိုပါ အက်ယ္တ၀ံ့ ရွင္းလင္း သင္ၾကား ေပးရ ပါမယ္။ ျပီးေတာ့ အခုအခ်ိန္မွာဆိုရင္ေတာ့ ေခတ္ရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ျဖစ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီႏို္င္ငံရဲ႕ အဂါၤရပ္ေတြနဲ႔ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ေတြကို ထည့္သင္ေပးဖို႔ လိုပါတယ္။

အထက္တန္းအဆင့္ပညာေရးဟာ ႏို္င္ငံတခုကို တည္ေထာင္ဖို႔၊ တိုးတက္ဖြံ႔ျဖိဳးေအာင္ လုပ္ဖို႔ေတြအတြက္ တကယ့္ကို အသံုး၀င္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေလာင္းေတြကို ေသခ်ာ ပ်ိဳးေထာင္ရေတာ့မယ့္ အေရးၾကီးတဲ့ အဆင့္တဆင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အထက္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားဟာ ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ပံုကအစ အေရးပါတဲ့ က႑ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာသိဖို႔ လိုေနျပီျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အထက္တန္းအဆင့္ Civic Education သင္ရိုးထဲမွာဆိုရင္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ တာ၀န္၀တၱရားမ်ား ဆိုျပီးေတာ့ ႏိုင္ငံအစိုးရေတြက ျပည္သူလူထု အတြက္ ျဖည့္ဆည္း ေဆာင္ရြက္ေပးရမယ့္ အေရးအရာေတြကို ထည့္ေပးရပါမယ္။ အဲသလိုပဲ ျပည္သူလူထုေရာ အစိုးရေတြပါ တန္းတူလိုက္နာရမယ့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဥပေဒေတြကိုလည္း သင္ရိုးထဲမွာ ထည့္ေပးဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါမွပဲ အစိုးရေရာ ျပည္သူလူထုဟာ Good citizen ေတြ ျဖစ္လာမွာပါ။

အဲသလိုပဲ အထက္တန္းေက်ာင္းသားေတြအေနနဲ႔ ေနာက္ထပ္ သင္ယူသင့္တဲ့ သင္ခန္းစာေတြကေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရေတြနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရဆိုတာ ဘာလဲဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကေနစျပီး ဒီမိုကေရစီအစိုးရနဲ႔ အာဏာရွင္အစိုးရ ဆိုျပီး အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားရွိတာကို သင္ၾကားေပးရ ပါမယ္။ တဆက္တည္းပဲ ဒီမိုကေရစီစနစ္ရဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ပံုနဲ႔ အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ပံု ေတြကိုလည္း ကမၻာတ၀ွမ္းက အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ သမိုင္းအခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ယွဥ္ျပီး စနစ္တက် သင္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါ တယ္။ ဒါမွပဲ ေက်ာင္းသားေတြကိုယ္တိုင္ ခ်ိန္ထိုးႏႈိင္းယွဥ္ျပီး သံုးသပ္ေရြးခ်ယ္ႏို္င္မွာပါ။

အဲဒီသင္ခန္းစာေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ျပီးေတာ့ပဲ ေရြးေကာက္ပြဲစနစ္အေၾကာင္း၊ မဲေပးပိုင္ခြင့္အေၾကာင္း၊ ဖက္ဒရယ္ အစိုးရပံုစံနဲ႔ တရားဥပေဒက႑ကိုလည္း သင္ရိုးထဲမွာ ထည့္ရပါမယ္။ ဒါေတြဟာ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ မျဖစ္မေနရင္ဆိုင္ရမယ့္ ႏိုင္ငံ့ အေရး အရာေတြကို ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ေနေအာင္ ေလ့က်င့္္ေပးတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း အရြယ္ေရာက္လို႔ ကိုယ္တိုင္ ႏိုင္ငံအေရးေတြမွာ ၀င္ေရာက္ ေဆာင္ရြက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အားလံုးကို နားလည္ေနျပီးသားျဖစ္တဲ့အတြက္ ေသေသခ်ာခ်ာ သံုးသပ္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္အေရးပါတဲ့ သင္ခန္းစာေတြကေတာ့ ကိုလိုနီစနစ္အေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံခ်ဲ႕ထြင္ျခင္း အေၾကာင္းေတြနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးအေၾကာင္းေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးမွာေတာင္မွပဲ လြတ္လပ္စြာကိုးကြယ္ယံုၾကည္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုေရးသားခြင့္ေတြနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရး(Civil Liberty)၊ ျပီးေတာ့ လြတ္လပ္စြာမဲေပးခြင့္၊ တန္းတူ ရာထူးထမ္းေဆာင္ခြင့္ေတြလို ႏိုင္ငံေရးအရလြတ္လပ္ေရး(Political Liberty) နဲ႔ သူတပါး လက္ေအာက္ခံမဟုတ္္တဲ့ အမ်ိဳးသား လြတ္လပ္ေရး (National Liberty) လို႔ ရွိတာေတြကို ေက်ာင္းသားေတြအေနနဲ႔ အေသးစိတ္သိထားဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါမွပဲ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာ လံုး၀ျပည့္စံုတဲ့ လြတ္လပ္ေရးမ်ိဳး ရေနရဲ႕လား၊ မရေနဘူးလားဆိုတာကိုပါ စာသင္သား လူငယ္ေတြ တရားနည္းလမ္းက်က် သိျမင္တတ္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊

အခုေျပာျပသြားတဲ့ သင္ရိုးေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံပညာေရးအတြက္ ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ေဟာင္း ဦးသန္႔က အၾကံျပဳခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီသင္ရိုးေတြဟာ ဒီမိုကေရစီပညာေရး တည္ေဆာက္ ေနျပီလို႔ အာဏာပိုင္ေတြက ေၾကညာေနတဲ့ ခုလို အခ်ိန္ထိေတာင္ တပိုင္းတစေလာက္ေတာင္ သင္ယူခြင့္ မရေသးတဲ့ သင္ခန္းစာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လို႔ စေကာ့တလန္က ေက်ာင္းသား ေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ထည့္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဒါကလည္း ျပည္ပအေျခစိုက္ ပညာေရးပညာရွင္ ေဒါက္တာသိန္းလြင္ရဲ႕ ျပီးခဲ့တဲ့ ေအာက္တိုတာလတြင္း ပညာေရးခရီးစဥ္တုန္းက အေတြ႔အၾကံဳ ျဖစ္ပါတယ္။

စေကာ့တလန္က ေက်ာင္းေတြမွာ မူလတန္းကေလးေတြကို ‘ၾကီးလာရင္ ဘာျဖစ္ခ်င္ သလဲ’ ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ စာစီစာကံုး ေရးေစပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ အသက္၉ႏွစ္အရြယ္ ေက်ာင္းသူကေလးတစ္ေယာက္က ပါလီမန္ အမတ္ ျဖစ္ခ်င္တယ္လို႔ ေရးခဲ့ပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ရတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ တိုင္းျပည္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲခ်င္လို႔လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီ ေက်ာင္းသူကေလးကို ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးက ပါလီမန္ထဲကို ေလ့လာသူ အေနနဲ႔ ေခၚသြားျပီး ပါလီမန္အမတ္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ စကားေျပာခြင့္ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းသူေလးကိုယ္တိုင္ ကလည္း ပါလီမန္ထဲက အမတ္ေတြရဲ႕ေရွ႕၊ စင္ျမင့္ေပၚ မွာ သူ႔အေနနဲ႔ ပါလီမန္အမတ္ ျဖစ္ခ်င္ရတဲ့အေၾကာင္းကို ရွင္းလင္းေျပာျပပါတယ္။ အဲသလိုပဲ တရားသူၾကီးျဖစ္ခ်င္သူကို တရားခြင္ထဲ၊ ဂီတမွဴးျဖစ္ခ်င္သူကို ဂီတေက်ာင္း ထဲ ေခၚသြားျပီး ေလ့လာခြင့္ေပးတဲ့ အစီအစဥ္မ်ိဳးေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကေလးေတြဟာ အျမင္က်ယ္ျပီး အေတြးအေခၚ ဥာဏ္ရည္အရာမွာ သိပ္ေကာင္းၾကတယ္လို႔ ေဒါက္တာသိန္းလြင္က သူကိုယ္တိုင္ေတြ႔ခဲ့တဲ့ အေတြ႔အၾကံဳကို ေျပာျပခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီအျပင္ မူလတန္းေက်ာင္းတေက်ာင္းမွာေတာ့ ေဒါက္တာသိန္းလြင္ ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသား ကေလးငယ္မ်ားက ေရႊ၀ါေရာင္နဲ႔ အနီေရာင္ ပိုးဖဲတံဆိပ္ေလးေတြနဲ႔ ၾကိဳဆိုခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီဖဲျပားေလးေတြကို ဘယ္သူကမွ မခိုင္းေစဘဲ၊ မလႈံ႔ေဆာ္ပါဘဲနဲ႔ ကေလးေတြကိုယ္တိုင္က လုပ္ခဲ့တာျဖစ္ျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံက ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ေမတၱာပို႔လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားနဲ႔ ျပည္သူလူထုအေပၚ အာဏာပိုင္ေတြက သတ္ျဖတ္ခဲ့ တာကို သတင္းေတြမွာ ျမင္ရၾကားရတဲ့အတြက္ ၀မ္းနည္းျခင္းအထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ လုပ္ခဲ့တာလို႔ ကေလးေတြက ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ကေလးေတြဟာ မူလတန္းအဆင့္ေလးမွာေတာင္မွပဲ အံ့ၾသစရာေကာင္း ေလာက္ေအာင္ ဗဟုသုတရွိျပီး ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္တဲ့ စိတ္မ်ိဳးလည္းရွိေနၾကတယ္လို႔ ေဒါက္တာသိန္းလြင္ကပဲ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။

ဒါေတြဟာ ေခတ္မီတိုးတက္ျပီး လြတ္လပ္ပြင့္လင္းတဲ့ ပညာေရးစနစ္ကို ခံစားခြင့္ရတဲ့ အက်ိဳးဆက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ အလွမ္းေ၀းေနတဲ့ တိုင္းျပည္အေရးကိစၥေတြဟာ တကယ္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္၊ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံ ထူေထာင္ႏိုင္ေရးအတြက္ အေရးပါလွတဲ့ ဗဟုသုတ သင္ခန္းစာေတြပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ ဆံုးရႈံးေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အဲလို သင္ခန္းစာမ်ိဳးေတြကို ေက်ာင္း ပညာေရးထဲမွာ အျမန္ဆံုးသင္ယူခြင့္ သင္ၾကားခြင့္ရဖို႔ အေရးတၾကီး လိုအပ္ေနျပီ ျဖစ္ပါတယ္။

ေမျငိမ္း
၅ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၇။