ေက်ာင္းဆိုသည္မွာ

ေက်ာင္းဆိုသည္မွာ
(အလင္းတိုက္ဂ်ာနယ္ ၂၀၀၈)

သိန္းႏိုင္

အေတာ္ငယ္ရြယ္ျပီး အသစ္တည္ေဆာက္ထားေသာ ေက်ာင္းတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသည့္ ကၽြန္ေတာ္ ကုိယ့္ကို္ယ္ကို မၾကာခဏေမးျမန္းေလ့ရွိသည္မွာ “ေက်ာင္းဆိုတာဘာကို တကယ္ေခၚတာလဲ” ဟူ၍ျဖစ္ပါသည္။
မိဘမ်ားမွာ က်ယ္၀န္းၾကီးမားျပီး ေသခ်ာစြာတည္ေဆာက္ထားသည့္ ေက်ာင္းၾကီးမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ေလ့ရွိသည္။ သူတို႔ယံုၾကည္သည့္အတြက္ျဖစ္၏။ ဤသို႔ယုံၾကည္ကိုးစားသည္မွာလည္း အစဥ္အလာအရလက္ခံထားရွိသည့္ (ေက်ာင္း က်ယ္၀န္းၾကီးမားျခင္း၊ ေက်ာင္းအေဆာက္အအံုႏွင့့္ ပစၥည္းမ်ား ျပည့္စံုကံုလံုျခင္း၊ သင္ယူျခင္း-သင္ၾကားျခင္းနည္းလမ္းမ်ား၊ ေက်ာင္းသားမ်ားအေပၚ အျမင္သေဘာထားမ်ား၊ သင္ယူပံုမ်ား၊ စာေမးပြဲေအာင္ခ်က္ စသည္ျဖင့္..) အခ်က္မ်ားအရ ေက်ာင္းၾကီးမ်ားမွာ အျမဲတမ္းလိုလို ျပည့္စံုေနေလသည္ ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွသည္မွာ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ အျမင့္မားဆံုးႏွင့္ အဓိပါယ္ျပည့္၀ေသာ သင္ယူျခင္းအတြက္ မဟုတ္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ကာလမ်ားအတြင္း ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ သင္ယူ ေလ့လာျခင္းႏွင့္ သိမႈနယ္ပယ္ဆိုင္ရာ သိပံေတြ႕ရွိခ်က္မ်ားအရ အစဥ္အလာအရ တည္ရွိေနသည့္ ေက်ာင္းဖြဲ႔စည္းပံု၊ တည္ေဆာက္ပံုတို႔မွာ သင္ယူေလ့လာျခင္း အတြက္ အဆင္ေျပမႈ အနည္းဆံုး ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ဤတြင္ “ေက်ာင္းဆိုသည္မွာ အဘယ္နည္း”။

စနစ္တက်ဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္ထားရွိျပီး “ပညာတတ္- လူတတ္ ဂ်ီးနီးယပ္စ္” အနည္းစုက အၾကံျပဳထားခ်က္မ်ားအရ အုပ္ခ်ဳပ္သည့္ အယူအဆတစ္ခု ေတာ့လည္း မဟုတ္ႏိုင္ပါ။ အျမဲထာ၀စဥ္ေျပာင္းလဲေနသည့္ ကမၻာၾကီးအတြင္းက အျခားအရာမ်ားနည္းတူ “ေက်ာင္း” ဆိုေသာ အယူအဆမွာလည္း အၾကီးအက်ယ္ ေျပာင္းလဲခဲ့ျပီးျဖစ္ပါ၏။ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာေက်ာင္းဖြဲ႔စည္းမႈ အကန္႔အသတ္တို႔ကို ေက်ာ္လြန္ခဲ့ျပီးျဖစ္သည္သာမက လူသား၏စိတ္ႏွလံုးတြင္ လုပ္ကိုင္လိုသည့္ဆႏၵအားလံုးကိုလည္း လက္လွမ္းမီႏိုင္ျပီျဖစ္ေလသည္။ တနည္းဆိုရေသာ္ “ေက်ာင္းေနျခင္း” မွာ ရွင္သန္ျခင္းႏွင့္ပင္ ထပ္တူက်ေနေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္၏အျမင္အရဆိုရေသာ္ ဤေျပာင္းလဲေနေသာကာလမ်ားတြင္ ေက်ာင္းကို “ေက်ာင္း” ဟူ၍ေခၚဆိုႏိုင္ေစသည္မွာ ေအာက္ပါအခ်က္မ်ားပင္ျဖစ္ပါသည္။

၁။ ေျပာင္းလဲတိုးတက္ေနျခင္း - အစဥ္အျမဲ ေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚတိုးတက္ႏိုင္စြမ္းႏွင့္ လက္ေတြ႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ဆန္းသစ္တီထြင္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ျခင္း၊ ပညာသင္ယူျခင္းအေပၚ အျမင္သေဘာထားမ်ားကို ဆန္းသစ္ႏိုင္ျခင္း။

၂။ အခ်က္အလက္မ်ားအေပၚမူတည္ျပီး လက္ေတြ႔လုပ္ေဆာင္ျခင္း - “ထိုသို႔ေျပာၾကျခင္း၊ ဤသို႔ ခံစားရျခင္း စသည္တုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီလို လုပ္ၾကပါတယ္” ဟူ၍ လုပ္ေဆာင္ျခင္းမ်ားထက္ သက္ေသအေထာက္အထားမ်ား၊ တိက်ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားခုိင္မာမႈအရ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တို႔ကို ခ်မွတ္ျခင္း။

၃။ ဆရာဆရာမမ်ား၊ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ မိဘမ်ား၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ား၊ ရပ္ရြာလူ႔အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ စီးပြားလုပ္ငန္းမ်ား၊ စက္မႈလက္မႈလုပ္ငန္းမ်ား စသည္တို႔ အၾကားတြင္ ညိွႏိႈင္းပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္း - ဤလူမ်ားအားလံုးမွ ေက်ာင္းဟူသည္ သီးသန္႔တည္ရွိေနျပီး ဖြင့္လွစ္ထားရွိသည္ဟု ေက်ာင္းကိုိ မျမင္ၾကရန္၊ “ေက်ာင္း” ဆိုသည္မွာ ရွင္သန္ေနေသာဘ၀ႏွင့္ ဆက္စပ္ေနသည္ဟူ၍ နားလည္ထားၾကရန္၊ ဘ၀ရွင္သန္ျခင္းမွာ ရပ္ရြာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အစိတ္အပိုင္း အားလံုးႏွင့္ ယွက္ႏြယ္ဆက္စပ္၍ ေနထိုင္ၾကရျခင္း။

၄။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားကို ခ်မွတ္ရာတြင္ အားလံုးပါ၀င္ျခင္း - ေက်ာင္းၾကီးမ်ားမွာ သီးသန္႔ရွိေနတတ္ျခင္းတြင္ နာမည္ၾကီးတတ္သည္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားကို ေခါင္းေဆာင္ပိုင္း အာဏာပိုင္မ်ားမွ ခ်မွတ္ထားရွိျပီး အျခားသူမ်ားအေနျဖင့္ ဤဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား၏ သင့္တင္ေလ်ာက္ပတ္မႈႏွင့္ ထိေရာက္မႈတို႔ကို ေမးခြန္း မထုတ္ဘဲ လုိက္နာရန္သာ ေမွ်ာ္လင့္ထားရွိသည္။ ေက်ာင္းပညာေရးႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေနေသာ အေထာင္အေသာင္း အစိတ္အပိုင္းအသီးသီးအၾကား ဆက္သြယ္မႈ ျပဳႏိုင္ျခင္းမွာ ေျပာင္းလဲတိုးတက္လိုသည့္ ပညာေရးဌာနမ်ား၊ ေက်ာင္းမ်ား၊ တကၠသိုလ္မ်ားအတြက္ ေအာင္ျမင္ရန္ အဓိကက်ပါသည္။

၅။ လားရာအျမင္ထားရွိ လုပ္ေဆာင္ျခင္း (ျမင္ကြင္းက်ယ္ကို ရႈျမင္ျခင္း) - ေက်ာင္းၾကီးမ်ားသည္ သူတို႔ရရွိထားသည္ အဆင့္အတုိင္းအေျပာင္းအလဲမရွိထားလိုၾကသည္။ “အကယ္၍ တစ္ခုခုဟာ ေကာင္းေနတယ္၊ အလုပ္ျဖစ္ေနတယ္ဆုိယင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဲဒါကို သိမ္းဆည္းထားတယ္” - ဤသည္မွာ အေျခခိုင္ျပီးျဖစ္သည့္ ေက်ာင္းၾကီးမ်ား၏ ေဆာင္ပုဒ္လိုျဖစ္ေနေလသည္။ အကယ္၍သာ ေက်ာင္း၏လားရာအနာဂတ္ကို ေမးျမန္းၾကည့္ခဲ့ပါမူ ၀န္ထမ္းအမ်ားစုႏွင့္ ဌာနဆိုင္ရာမ်ားမွ ေျဖဆိုႏုိင္ျခင္းမရွိပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူတို႔သည္ “ဤေနရာ၊ ဤအခ်ိန္” တြင္သာ ရွင္သန္ေနေလျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါ၏။ “အနာဂတ္” သည္ ပစၥဳပန္ကို ေရွ႔ေဆာင္ျခင္းမရွိပါေလ။ အတိတ္ကသာ ေရွ႔ေဆာင္ေနေလသည္။ အတိတ္ႏွင့္ မ်က္ေမွာက္ပစၥဳပန္တို႔ အေရးၾကီးေသာ္ျငားလည္း တိုးတက္ေျပာင္းလဲလိုသည့္ ေက်ာင္းမ်ားမွာမူ “အနာဂတ္လားရာ” ႏွင့္ ျမင္ကြင္းက်ယ္ရႈျမင္မႈကို အာရံုစိုက္ပါသည္။ ဤသည္မွာ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ အဓိပါယ္ျပည့္၀ေသာ သင္ယူမႈအေတြ႔အၾကံဳမ်ားကို ျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္ရန္ျဖစ္ပါေၾကာင္း။

သိန္းႏိုင္
Ref: affectiveteaching.com