ေရၾကည္တေပါက္၊ ေအးရိပ္ျမျမ အေမြ (အက္ေဆး)

ေတာကိုမွီ၍သာ လူသား မ်ိဳးႏြယ္စု၏ ယဥ္ေက်းမႈ သမိုင္းခရီးရွည္ကို ခ်ီတက္ ႏိုင္ခဲ့ၾက၏။ ဥာဏ္အလင္းကိုလည္း ေတာမွာပင္ ရွာမွီး သိျမင္ခဲ့ေလၿပီ။ “ဥတုရာသီ ေတာကို မွီ၏” ဟူေသာ ေရွးလက္ေဆာင္ကေလးလည္း မေပ်ာက္ပ်က္စေကာင္း။ ထို႔ထက္ အဖိုးတန္ေသာ ပညာအေမြသည္လည္း မရွိႏိုင္ခဲ့။ ရွင္သန္မႈအတြက္ လိုအပ္ခ်က္မ်ား၏ ပင္ရင္းလည္း ျဖစ္သည္မို႔တမံု႔။

ခ်ိဳေသာ အသီးကို သံုးေဆာင္ ေနရေသးသည့္အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါ၏။ ေမႊး ၾကဴေသာ ရနံ႔ႏွင့္ ဗဟုအေရာင္ ပန္းလက္ေဆာင္တို႔အတြက္ မိမိတို႔မွာ ထပ္တူ ျပန္မေပးႏိုင္ပါ။ ၾကည္ေသာ ေရခ်ိဳေၾကာင့္သာ အမိႏို႔ရည္ကို စို႔ႏိုင္ခဲ့သည္။ အသို႔ ေက်းဇူး တုံ႔ရပါမည္နည္း။ သန္႔ေသာ ေလႏွင့္ ၿငိမ္းေသာ ေအးရိပ္ဆာယာေအာက္တြင္ ပညာခရီး ဆက္ခဲ့ၾကျပန္ပါသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးစြာ တူတူပုန္းတမ္း ကစားႏိုင္ေသာ အခြင့္အေရး အတြက္လည္း ေက်းဇူးပါ။

အပြင့္အရြက္မ်ား ဆြတ္ခူးျခင္း၊ သစ္သီးဝလံမ်ား ယူသံုးျခင္းႏွင့္ အကိုင္းအခက္မ်ား ခ်ိဳးဖ်က္ရံုမကဘဲ ပင္စည္ကိုလည္း ျဖတ္ၿပီး အျမစ္ပါမက်န္ တူးဆြ ခုတ္လွဲၾကသူတို႔၏ မိုက္မဲမႈ ဒဏ္ကို အားလံုး ခံစားေနၾကရၿပီ။ ေတာကို ခုတ္ခဲ့ၾကသည္။ ေတာင္ကို ၿဖိဳခ်ေနဆဲ။ ျမစ္တို႔၏ လြတ္လပ္ခြင့္ကို သိမ္းယူခ်င္ျပန္ေသးသည္။

ျမစ္တို႔သည့္ မာယာ မမ်ားခဲ့။ မေကာက္က်စ္ခဲ့။ သူမသည္ စီးဆင္းရံုမွ်သာ။
ေတာတို႔သည္လည္း မလွည့္စားတတ္ခဲ့။ မေျခာက္လွန္႔ခဲ့။ ပံ့ပိုးရံုမွ်သာ။
သန္႔စင္ေသာ ရိုးရာဂီတတို႔ကို ေတာမွာ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၾကသည္။ စိတ္၏ ရုန္႔ရင္းမႈကိုလည္း ေတာက ေျပေလ်ာ့ေစခဲ့သည္။

ျမစ္တို႔ ေကာသည့္အခါ၊ ေတာတို႔ ကြယ္သည့္အခါဝယ္ လူတို႔ ရိုင္းျပလာၾကမည္။ ကြန္ကရစ္ေတာတြင္ အဘယ္ပန္းတို႔ ရနံ႔ေမႊးပါသနည္း။ ေတာရွိပါမွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလည္း အရသာရွိမည္။ လူတို႔ အေဆြ ငါးႀကီးမ်ား၊ ငွက္ငယ္မ်ားႏွင့္ သားရဲတို႔၏ နားခိုရာ ေရက်င္း၊ ပင္ျမင့္ယံႏွင့္ ဂူအိမ္တို႔သည္လည္း မရွိသင့္ၿပီေလာ။

စိမ္းညိဳ႕ေသာ ေတာရင္ခြင္ ေနာက္ခံႏွင့္ ျပာစင္ေသာ ျမစ္ဝမ္းအိမ္တို႔မွ ေမြးဖြား လာခဲ့ ၾကသည့္ ပညာရွိ ဦးဇီးကြက္၊ ဆင္ရိုင္းႀကီးကို အေပါင္းအေဖာ္မ်ားႏွင့္ ညီညီညြတ္ညြတ္ အံတုခုခံ ခဲ့သည့္ ဘီလံုးငွက္၊ ကေလးကယ္ဆယ္သည့္ အံ့ဖြယ္ ဝန္ပိုငွက္ႀကီးမ်ား၊ မတူေသာ ပတ္ဝန္း က်င္ေၾကာင့္ အက်င့္စာရိတၲ ကြဲျပားရွာရသည့္ ေက်းညီေနာင္၊ သစၥာတရား ႀကီးမားလြန္းလွသူ ေအာက္ခ်င္းငွက္ ေမာင္ႏွံ၊ ေရႊဥေသာ ဘဲငန္း၊ ပ်ားဖြပ္သည့္ ဝက္ဝံႀကီးမ်ား၊ သက္ကယ္ရိတ္ သြားေသာ ေရႊယုန္ႏွင့္ ေရႊက်ား၊ ေက်းဇူး သိတတ္သည့္ ၾကြက္ငယ္ႏွင့္ ျခေသၤ့မင္း၊ ေဒါင္းေယာင္ ေဆာင္ေသာ က်ီး၊ ဆယ္လမြန္ ငါးမ်ားႏွင့္ ႀကိဳးၾကာငွက္တို႔၏ မိုင္ ေထာင္ခ်ီ အိမ္အျပန္ခရီး ပံုျပင္ ဇာတ္လမ္းတို႔ကို ေငြလသာေသာ ညမ်ားတြင္ ကုကၠိဳပင္ေအာက္ ကြပ္ပ်စ္ေပၚ၌ အဖြားက ေျပာျပ ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ မိမိတို႔ အေတြးဥာဏ္ႏွင့္ ရသ ခံစားမႈတို႔ စတင္ ေမြးဖြားလာခဲ့ေလသည္။

ေတာ၏ နိဂံုး၊ ေတာင္၏ ေနဝင္ခ်ိန္ႏွင့္ စီးထြက္သြားေတာ့မည့္ ျမစ္တို႔ႏွင့္ အတူ လက္ဦးဆရာလည္းျဖစ္သည့္ ခ်စ္စရာ့ ျမန္မာမႈ ပံုျပင္၊ ကဗ်ာ တို႔ကို ဆံုးရံႈးသင့္ပါ၏ေလာ။

စမ္းေခ်ာင္းေလး က်ဥ္းလွတယ္
ျမစ္ေလာက္သူ မက်ယ္
ပင္လယ္ႀကီးက အက်ယ္ဆံုး
လိႈ္င္းေတြ တဝုန္းဝုန္း။

ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း အရြယ္ကတည္းက ခံစားသိျမင္ခြင့္ ေပးခဲ့ၾကသူ ဆရာဆရာမ တို႔ထံမွ ျမန္မာ့ေရေျမေတာေတာင္ အေမြမွာ အေသြးအသားထဲ စိမ့္ဝင္ေနခဲ့ၿပီ။

ေတာင္ေတာရယ္သာ
မာလာက ငံုဖူး
တပင္ကို ႏွစ္ပင္ယွက္တယ္
ေက်းငွက္က ျမဴး။

ျပတိုက္ထဲတြင္ ခ်န္ထားရစ္လို႔ မရသည့္ အရာမ်ားစြာကို မည္သို႔ လက္ဆင့္ကမ္း ၾကပါမည္နည္း။ ေနာင္မ်ိဳးဆက္တို႔အတြက္ ေတာတစ္ေတာႏွင့္ ျမစ္တစ္စင္းေလာက္ေတာ့ က်န္ရွိေနသင့္ပါသည္။

ျမစ္ဧရာ

ျမသားငယ္တဲ့ ေရယမုန္။
ေငြလိႈင္းေတြ ျဖဴစြာႏွင့္
ျမစ္ဧရာ နဒီေၾကာမွာ
ေမ်ာၾကဒိုက္ပံု။

က်ဴဝါးရံု တူစံုကြဲ႔ ေဖာ္ေႏွာ။
ဘံုမတီး ရယ္ႏွင့္
ငွက္ႀကီး ေရႊဝန္ပိုတို႔
ဝဲခိုလို႔ ေမွ်ာ။ ။

အသိဥာဏ္ ႀကီးျမင့္ၾကရန္ အခ်ိန္မ်ားစြာ မေႏွာင္းေသးပါ။
အကြ်ႏု္ပ္တို႔အားလံုးတြင္ ဆင္ျခင္တံုတရားလည္း ရွိေနပါေသးသည္။
ေတာ၏ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းႏွင့္ ျမစ္ေရစီးသံ၏ ဖတ္စာကို လ်စ္လ်ဴမရႈစေကာင္း။
သမိုင္းႏွစ္ေထာင္ခ်ီသည့္ ရာဇဝင္ အဆက္ဆက္ ျမန္မာတို႔ကို ေရခ်ိဳၾကည္ေအး တိုက္ေကြ်းခဲ့သည့္ ထိုထိုေသာ မိခင္ျမစ္ႀကီးမ်ား၏ ေက်းဇူး တရားကိုလည္း ေစာ္ကားရန္ စိတ္ကူးမွ်ေသာ္ မထားေလႏွင့္။
အကြ်ႏု္ပ္တို႔မွာ သဘာဝကို ဖန္တီးတည္ေဆာက္ တုပျခင္းငွါ မစြမ္းသာ၍။
သို႔ေသာ္ ျပဳစုယုယခြင့္ႏွင့္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ေလးေတာ့ ရွိေနပါေသးသည္။

ေက်းဇူးတရား ႀကီးမားသူတို႔ကို ျပန္လည္ေက်းဇူး ျပဳျခင္းတည္း၊ မေမ့မေလ်ာ့ျခင္းတည္း ဟူေသာ ကတညဳတ၊ ကတေဝဒီ မဂၤလာတရားႏွင့္ အညီ ရွင္သန္ခြင့္ကို ရယူၾကသင့္ပါ၏။ ေလာကတၳစရိယကို က်င့္သံုးသည့္ ရြာသားတို႔၏ ဇာတိပုညႏွင့္ အစဥ္အလာကို ဆင္ျခင္ ၾကပါစို႔။
ထိုထက္ပို၍ ႀကီးျမင့္ေသာ ဥာဏ္ပညာ မရွိၿပီတည္း။

အဖိုးအဖြားတို႔ ခ်န္ထားခဲ့ၾကသည့္အတြက္ မိမိတို႔သည္ စိမ္းလန္း လတ္ ဆတ္ေသာ ေလႏွင့္ ရွင္သန္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ စိမ့္ႀကီး၊ ၿမိဳင္ႀကီးတို႔၏ ရင္ခြင္တြင္ လံုၿခံဳစြာ ခိုနား ခဲ့ၾကရသည္။

ေမြးဖြားလာၾကဦးမည့္ မ်ိဳးဆက္တို႔အတြက္ ၿမိဳ႕ ဦး၊ ရြာဦးထိပ္တြင္ အရိပ္ ေကာင္းေကာင္း မန္က်ည္းပင္ပ်ိဳ တစ္ပင္ႏွင့္ ေအးစိမ့္ေနေသာ ေရခ်ိဳၾကည္ျမ ထည့္ ထားသည့္ ေရခ်မ္းအိုးစင္ငယ္ေလး တစ္စင္ေလာက္ ခ်န္ရစ္ ထားေပးခဲ့ ၾကပါစို႔။

ကမၻာႀကီးလည္း အရိပ္ရပါေစ။

သိန္းႏိုင္
ေမာကၡပညာေရး မဂၢဇင္း အမွတ္ (၇)
www.maukkha.org

Gingerbread Man ပံုျပင္

(စကားခ်ီး။ ။ ဒီကေန႕ သားသားရဲ႕ ေက်ာင္းလက္ဆြဲအိတ္ေလးထဲမွာ gingerbread man ပံုျပင္စာအုပ္ေလး ပါလာပါတယ္။ သားသားတို႕ေက်ာင္းမွာ တပတ္တခါ ပံုျပင္ေျပာတဲ့ေန႕ရွိတာေၾကာင့္၊ အဲဒီေန႕မတိုင္ခင္မွာ ကေလးရဲ႕ ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ထဲမွာ ပံုျပင္စာအုပ္ေလး ထည့္ေပးမယ္လို႕ ဆရာမေတြက ေျပာပါတယ္။ မိဘက အိမ္မွာ ပံုျပင္စာအုပ္ေလးကို ဖတ္ျပရျပီး ကေလးက ေနာက္ေန႕မွာ သူမွတ္မိသေလာက္ ျပန္ေျပာရျပီး၊ ဆရာမက ပံုျပင္ေလးေတြကို ျပန္ဖတ္ျပမယ္ဆိုပဲ။ ကေလးေတြရဲ႕ မွတ္ဥာဏ္ကို တိုးတက္ေစျပီး၊ စကားေျပာ စြမ္းရည္ကို တိုးတက္ေစရံုမက ဆယ္ေယာက္ရွိတဲ့ အတန္းဆိုရင္ ပံုျပင္ဆယ္မ်ိဳးသိခြင့္ရသြားေစတဲ့ ဒီအစီအစဥ္ေလးက စိတ္၀င္စားစရာပါ။ ၂၁ ရာစုရဲ႕ "မိဘဆရာ ပူးေပါင္း၊ ကေလး ပညာေကာင္း" အစီအစဥ္ေလးေတြက ကၽြန္မတို႕ ၂၀ ရာစုတုန္းကနဲ႕ မတူပဲ ပိုျပီး အားေကာင္းလာေလသလား မသိ။။ သားသားရဲ႕ ေက်ာင္းအိတ္ေလးထဲက သူ႕နာမည္နဲ႕ ဖိုင္ေလးတဖိုင္ဟာ ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း ေက်ာင္းနဲ႕ အိမ္ကို အသြားအျပန္ ေရာက္ေနေတာ့တာပါပဲ။

ဒီဖိုင္ေလးထဲမွာ သားရဲ႕ တေန႕တာ ေက်ာင္းသားဘ၀ ျဖတ္သန္းမွဳနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ေကာင္းတယ္၊ ဆိုးတယ္ ဆိုတဲ့ တံဆိပ္တံုးေလ ပါလာပါတယ္။ အဲဒါကို ၾကည့္ျပီး ေကာင္းတယ္ဆိုရင္ ကေလးကို မိဘက ခ်ီးက်ဴးရျပီး၊ ဆိုးတဲ့ တံဆိပ္ေလး ပါလာရင္ေတာ့ မိဘက ဆရာမေတြကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေမးျမန္းျပီး ဆံုးမစကားေျပာဖို႕ ျဖစ္ပါတယ္။ တံဆိပ္တံုးေလးေဘးမွာ မိဘက လက္မွတ္ထိုးေပးရပါတယ္။ အလားတူပဲ အိမ္စာစာရြက္ေလး (ေအ၊ ဘီ၊ စီ၊ ဒီ အေရးက်င့္တဲ့ စာရြက္ေလး) ပါလာရင္လဲ ကေလးကို အိမ္စာလုပ္ခိုင္းျပီးတဲ့အခါ မိဘက လက္မွတ္ထိုးရပါတယ္။ ဒီေန႕ေတာ့ ပံုျပင္စာအုပ္ေလးကို ဖတ္ျပျပီးတဲ့အခါ ဖတ္ျပျပီးေၾကာင္းလဲ လက္မွတ္ျပန္ထိုးေပးရပါတယ္။ ျပီးရင္ စာအုပ္ေလးကို ေက်ာင္းလက္ဆြဲအိတ္ေလးထဲ ျပန္ထည့္ေပးရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္မခ်က္ခ်င္း ျပန္မထည့္ ျဖစ္ပါဘူး။ ပံုျပင္ေလးက စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းတာေၾကာင့္ ဘာသာျပန္ ေရးသားခ်င္စိတ္ေလး ေပၚလာတာေၾကာင့္ပါ)

ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒီလိုပါတဲ့ရွင္။



ဟိုေရွးေရွးတုန္းက ယာခင္းတခုမွာ အဖိုးအိုနဲ႕ အဖြားအို ဇနီးေမာင္ႏွံရွိပါတယ္။ သူတို႕ဟာ ၾကင္နာတတ္တဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံျဖစ္ေပမယ့္ သားသမီး မထြန္းကားတာေၾကာင့္ ၀မ္းနည္းစိတ္အားငယ္ေနၾကပါတယ္။

ကေလးငယ္ေလးနဲ႕ မိသားစုေတြကို ေတြ႕တိုင္း "တို႕ဆီမွာ သားေလးတေယာက္ရွိရင္" လို႕ေျပာျပီး အဖြားအိုက သက္ျပင္းခ်ေလ့ရွိပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ တေန႕ေတာ့
"ကၽြန္မသိျပီ။ gingerbread man ပံု သားငယ္ေလးတေယာက္ လုပ္မယ္" လို႕ အဖြားအိုက ဆိုပါတယ္။

အဖိုးအိုကလဲ သေဘာတူတာေၾကာင့္ သူမဟာ မုန္႕လုပ္နည္းစာအုပ္ေလးကို ထုတ္ပါတယ္။ gingerbread man ေလးလုပ္ဖို႕ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြကို ခ်ိန္တြယ္တိုင္းတာျပီး ေရာသမေမႊလိုက္ပါတယ္။

မုန္႕ကို နယ္ျပီး သ႑ာန္ေလး ေဖာ္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မီးဖို (Oven)ထဲထည့္ျပီး ဖုတ္ပါတယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သူတိုရဲ႕ မီးဖိုေလးမွာ gingerbread ရနံ႕ေလး ေမႊးၾကိဳင္လာပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အဖြားအိုက အဆင္သင့္ျဖစ္ျပီလို႕ ဆိုျပီး မီးဖိုတံခါးေလးကို ဖြင့္လိုက္ပါတယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာပဲ အလြန္ေသးငယ္တဲ့ gingerbread man ေလးက မီးဖိုထဲကေန ခုန္ထြက္လာပါေလေရာ။



gingerbread man ေလးဟာ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေျပးလႊားျပီး ဖြင့္ထားတဲ့ တံခါးကေန အျပင္ကို ေျပးထြက္သြားပါတယ္။
"ရပ္ပါဦး"
အဖြားအိုက လွမ္းေခၚတယ္။
"ရပ္ပါဦး၊ ရပ္ပါဦး"
အဖိုးအိုကလဲ လွမ္းေျပာတယ္။

ဒါေပမယ့္ gingerbread man ေလးကေတာ့ သီခ်င္းဆိုရင္း လမ္းတေလွ်ာက္ေျပးလႊားသြားပါတယ္။ သူဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးက
"ေျပးမယ္၊ ေျပးမယ္၊ ျမန္ႏိုင္သေလာက္ ျမန္ျမန္ေျပးမယ္။ သင္တို႕ ကၽြႏ္ုပ္ကို မိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြႏ္ုပ္က gingerbread man ျဖစ္တယ္" ဆိုပဲ။

gingerbread man ေလးဟာ ႏြားတေကာင္နဲ႕ ျမင္းတေကာင္ေရွ႕က ျဖတ္ေျပးတယ္။
"သင့္ကို ၾကည့္ရတာ သိပ္ျပီး အရသာရွိတဲ့ပံုပဲ" လို႕ ျမင္းက ဆိုတယ္။
ႏြားကေတာ့ "လူကေလး၊ ဒီကိုလာ" လို႕ ဆိုတယ္။

gingerbread man ေလးက "အဖိုးအိုနဲ႕ အဖြားအိုတို႕ဆီကေန ေျပးလာခဲ့တာ။ သင္တို႕ဆီကလဲ လြတ္ေအာင္ေျပးႏိုင္တယ္။ ကၽြႏ္ုပ္ေျပးႏိုင္တယ္" လို႕ ျပန္ေျပာရင္း ဆက္ေျပးတယ္။ သူဆိုေနက်
"ေျပးမယ္၊ ေျပးမယ္၊ ျမန္ႏိုင္သေလာက္ ျမန္ျမန္ေျပးမယ္။ သင္တို႕ ကၽြႏ္ုပ္ကို မိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြႏ္ုပ္က gingerbread man ျဖစ္တယ္" သီခ်င္းေလးကို ဆိုရင္းနဲ႕ေပါ့။ သူ႕ေနာက္မွာေတာ့ အဖိုးအို၊ အဖြားအို၊ ျမင္းနဲ႕ ႏြားတို႕က လိုက္လာတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ gingerbread man ေလးက လယ္ခင္းထဲမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ လယ္သမားၾကီးေရွ႕က ျဖတ္ေျပးတယ္။ လယ္သမားၾကီးက
"အြန္း။ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းမယ့္ ပံုပဲ" ဆိုျပီး "လူကေလး၊ ဒီကိုလာ" လို႕ ေျပာတယ္။

gingerbread man ေလးက "အဖိုးအိုနဲ႕ အဖြားအိုတို႕ဆီကေန ေျပးလာခဲ့တာ။ ႏြားၾကီးနဲ႕ ျမင္းၾကီးဆီကလဲ လြတ္ေအာင္ေျပးလာခဲ့တာ။ သင္တို႕ဆီကလဲ လြတ္ေအာင္ေျပးႏိုင္တယ္။ ကၽြႏ္ုပ္ေျပးႏိုင္တယ္" လို႕ ျပန္ေျပာရင္း ဆက္ေျပးတယ္။ သူဆိုေနက်
"ေျပးမယ္၊ ေျပးမယ္၊ ျမန္ႏိုင္သေလာက္ ျမန္ျမန္ေျပးမယ္။ သင္တို႕ ကၽြႏ္ုပ္ကို မိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြႏ္ုပ္က gingerbread man ျဖစ္တယ္" သီခ်င္းေလးကို ဆိုရင္းနဲ႕ေပါ့။ သူ႕ေနာက္မွာေတာ့ အဖိုးအို၊ အဖြားအို၊ ျမင္း၊ ႏြားနဲ႕ လယ္သမားၾကီးတို႕က လိုက္လာတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ gingerbread man ေလးဟာ ေက်ာင္းတေက်ာင္းေရွ႕က ျဖတ္ေျပးသြားတဲ့အခါ ကေလးေတြက ေအာ္ၾကတယ္။
"တို႕တေတြ gingerbread ကို ၾကိဳက္တယ္။ ဒီကိုလာ၊ လူကေလး" တဲ့။

gingerbread man ေလးက "အဖိုးအိုနဲ႕ အဖြားအိုတို႕ဆီကေန ေျပးလာခဲ့တာ။ ႏြားၾကီးနဲ႕ ျမင္းၾကီးဆီကလဲ လြတ္ေအာင္ေျပးလာခဲ့တာ။ လယ္သမားၾကီးဆီကလဲ လြတ္ေအာင္ေျပးလာခဲ့တာ။ သင္တို႕ဆီကလဲ လြတ္ေအာင္ ေျပးႏိုင္တယ္။ ကၽြႏ္ုပ္ေျပးႏိုင္တယ္" လို႕ ျပန္ေျပာရင္း ဆက္ေျပးတယ္။ သူဆိုေနက်
"ေျပးမယ္၊ ေျပးမယ္၊ ျမန္ႏိုင္သေလာက္ ျမန္ျမန္ေျပးမယ္။ သင္တို႕ ကၽြႏ္ုပ္ကို မိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြႏ္ုပ္က gingerbread man ျဖစ္တယ္" သီခ်င္းေလးကို ဆိုရင္းနဲ႕ေပါ့။ သူ႕ေနာက္မွာေတာ့ အဖိုးအို၊ အဖြားအို၊ ျမင္း၊ ႏြား၊ လယ္သမားၾကီးနဲ႕ ကေလးေတြက လိုက္လာတယ္။

ဒီလိုေျပးရင္းေျပးရင္းနဲ႕ gingerbread man ေလးဟာ ျမစ္တခုကို ေရာက္လာပါေလေရာ။
သူက ျမစ္ကိုျဖတ္ကူးခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရစိုမွာလဲ ေၾကာက္တယ္။
ဒီလိုအေျခအေနကို ေျမေခြးၾကီးက သတိထားမိသြားပါတယ္။

"ငါ့ရဲ႕ အျမီးေပၚကို တြယ္တက္လာခဲ့ပါ။ ျမစ္တဘက္ကမ္းကို ေရာက္ဖို႕ ကူညီေပးမယ္" လို႕ ေျမေခြးၾကီးက ဆိုတယ္။
ဒါေၾကာင့္ gingerbread man ေလးက ေျမေခြးအျမီးေပၚကို တက္လိုက္တယ္။
ေျမေခြးက အျမီးကို ေရထဲမွာ ဆြဲျပီး ျဖတ္ကူးတယ္။
ျပီးေတာ့ "ေဆာရီးပါ။ ေရမစိုေအာင္ ေက်ာကုန္းေပၚ တက္ပါ" လို႕ ေျပာတယ္။

gingerbread man ေလးက ေက်ာေပၚကို တြယ္တက္လိုက္တယ္။
သိပ္မၾကာပါဘူး။ ေက်ာေပၚမွာလဲ ေရေတြ စိုလာျပန္ေရာ။

ဒါနဲ႕ ေျမေခြးက "ေဆာရီးပါ။ ေခါင္းေပၚကို တက္" လို႕ ေျပာလိုက္တယ္။

gingerbread man ေလးကလဲ ေခါင္းေပၚကို ေျခဖ်ားေလးေထာက္ျပီး ဆက္တက္တာေပါ့။
ဒီလိုနဲ႕ ေခါင္းေပၚလဲ ေရာက္ေရာ ေျမေခြးက ေခါင္းကို လွဳပ္ရမ္းျပီး gingerbread man ေလးကို ေလထဲမွာ ေျမွာက္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ gingerbread man ေလးရဲ႕ ေျခဖ်ားကို ဟပ္လိုက္ပါေလေရာ။

gingerbread man ေလးရဲ႕ ေလးပံုတပံုက ေျမေခြးပါးစပ္ထဲ ေရာက္သြားတယ္။

ေျမေခြးက ေနာက္တခ်က္ ထပ္ဟပ္လိုက္ေတာ့ တ၀က္ေလာက္ရာက္သြားတယ္။

မၾကာပါဘူး။ ေလးပံုသံုးပံုေလာက္ ေျမေခြးပါးစပ္ထဲ ေရာက္သြားပါေရာ။

ေျမေခြးက ေနာက္တခ်က္ ထပ္ဟပ္တယ္။

အဲဒီမွာတင္ gingerbread man ေလးဟာ ေျမေခြးပါးစပ္ထဲ လံုး၀ ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။

ရိုးရာပံုျပင္အား ျပန္ေျပာသူ- Mairi Mackinnon
ဘာသာျပန္သူ- ခင္မမမ်ိဳး (၃၀၊ ၈၊ ၂၀၁၁)

ရည္ညႊန္းပံုျပင္စာအုပ္။ ။

The Gingerbread Man (Illustrated by Elena Temporin, Retold by Mairi Mackinnon), 2007, Usborne Publishing Ltd.

အေကာင္းဆံုးေက်ာင္း (ဘာသာျပန္ ၀တၳဳတို)

ျမိဳ႕ရဲ႕ အေကာင္းဆံုးေက်ာင္းလို႕ နာမည္ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ေက်ာင္းတေက်ာင္းမွာ ကေလးငယ္ေလး တေယာက္ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ရသြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းဖြင့္စ နံနက္ခင္းမွာ သူ႕အဘိုးက ေျမးေလးရဲ႕ လက္ကိုဆြဲျပီး ေက်ာင္းသြားပို႕ပါတယ္။ ကစားကြင္းထဲကို အဘိုးအိုနဲ႕ ေျမးေလး ေရာက္သြားေတာ့ သူတို႕ ေျမးအဘိုး ႏွစ္ေယာက္ အနီးမွာ ကေလးေတြ ၀န္းရံလာတယ္။




'ဘယ္ေလာက္ ရယ္စရာေကာင္းတဲ့ အဘိုးအိုၾကီးလဲ'
ကေလးတေယာက္က ေအာ္ဟစ္ျပီး ေလွာင္ေျပာင္တယ္။

'ေဟ့၊ ဖက္တီး'
ေနာက္ကေလးတေယာက္က ထပ္ေအာ္ျပန္တယ္။

ကစားကြင္းထဲမွာ ရွိတဲ့ ကေလးေတြဟာ ေျမးအဘိုးႏွစ္ေယာက္ကို ေလွာင္ေျပာင္ရင္း ခုန္ေပါက္ ေနၾကတယ္။ မၾကာပါဘူး။ ေခါင္းေလာင္းသံလဲၾကားေရာ၊ ကေလးေတြအားလံုး စာသင္ခန္း ရွိရာကို ေျပးၾကေတာ့တာပဲ။

အဘိုးအိုက ေျမးေလးရဲ႕ လက္ကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆုပ္ကိုင္ထားျပီး၊ ေက်ာင္းျပင္ကို ေခၚထြက္ လာတယ္။

'ေကာင္းလိုက္တာ၊ ေက်ာင္းမသြားရေတာ့ဘူး'
ေျမးေလးက ၀မ္းသာအားရ ေျပာတယ္။

'ေက်ာင္းသြားရမွာပါ၊ ဒါေပမယ့္ ဒီေက်ာင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး'

အဘိုးအိုက ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့
'ေျမးေလးတက္ရမယ့္ ေက်ာင္းကို အဘိုးကိုယ္တိုင္ ရွာမယ္'

အဘိုးအိုက ဆက္ေျပာလိုက္ျပီး၊ ေျမးေလးကို အိမ္ျပန္ေခၚသြားတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေျမးေလးရဲ႕ အဖြားကို ကေလးထိန္းခိုင္းျပီး၊ အဘိုးအိုက ေက်ာင္းရွာပံုေတာ္ ဖြင့္ေတာ့တယ္။

ေက်ာင္းတေက်ာင္းကို ေတြ႕တိုင္း ကစားကြင္းထဲကို သြားျပီး၊ ကေလးေတြ ကစားဆင္းလာမယ့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ဆိုင္းတယ္။ တခ်ိဳ႕ေက်ာင္းေတြမွာ ကေလးေတြက အဘိုးအိုကို လံုး၀ဂရုမစိုက္ၾကဘူး။ တခ်ိဳ႕ ေက်ာင္းေတြက်ေတာ့ ကေလးေတြက အဘိုးအိုကို ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာၾကတယ္။ ဒီလိုေတြ႕ၾကံဳရတဲ့ အခါတိုင္း အဘိုးအိုဟာ ၀မ္းနည္းစြာနဲ႕ အိမ္ကို ျပန္သြားတတ္တယ္။

ဒီလိုနဲ႕ တေန႕မွာေတာ့ ေက်ာင္းေသးေသးေလး တခုရဲ႕ ကစားကြင္းေလးထဲကို အဘိုးအို ေရာက္သြားတယ္။ အဘိုးအိုက ျခံစည္းရိုးမွာ ခ်ိနဲ႕ေမာပန္းဟန္နဲ႕ မွီေနလိုက္တယ္။ ေခါင္းေလာင္းထိုးသံ ထြက္လာေတာ့ ကေလးေတြက ကစားကြင္းထဲကို အေျပးအလႊား ေရာက္လာပါေလေရာ။

'အဘိုး၊ ေနေကာင္းရဲ႕လား။ ေရတခြက္ ယူလာေပးရမလား'
အသံတသံက ထြက္ေပၚလာတယ္။
'ကစားကြင္းထဲမွာ ခံုတန္းရွည္ေလး ရွိတယ္။ လာထိုင္ပါလား'
ေနာက္ထပ္ အသံတသံက ထြက္ေပၚလာတယ္။

မၾကာခင္မွာပဲ ဆရာတေယာက္ ကစားကြင္းထဲကို ေရာက္လာတယ္။ အဘုိးအိုက ဆရာ့ကို ႏွဳတ္ဆက္လိုက္ျပီး
'ေျမးေလးအတြက္ အေကာင္းဆံုး ေက်ာင္းကို ရွာေတြ႕ျပီ' လို႕ ေျပာလိုက္တယ္။

'အဘိုးမွားေနျပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းက အေကာင္းဆံုး ေက်ာင္း မဟုတ္ပါဘူး။ အလြန္ေသးငယ္တဲ့ ေက်ာင္းေလးတေက်ာင္းပါ'

ဆရာ့စကားကို အဘိုးအိုက ျပန္ျပီး မျငင္းေတာ့ပါဘူး။ ေျမးေလးကို ေက်ာင္းအပ္ဖို႕အေရးကို ဆရာနဲ႕ စီစဥ္ျပီး၊ ျပန္ထြက္လာတယ္။

ညေနခင္းမွာ ကေလးရဲ႕ အေမက အဘိုးအိုကို ေျပာတယ္။

'အေဖ။ အေဖက စာဖတ္တတ္တာလဲ မဟုတ္ဘူး။ အေကာင္းဆံုးေက်ာင္းနဲ႕ ဆရာကို ရွာေတြ႕တယ္လို႕ ဘယ္လိုသိသလဲ'

အဘိုးအို ျပန္ေျဖလိုက္တာက

'ဆရာတေယာက္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းကို ေက်ာင္းသားေတြနဲ႕ အကဲျဖတ္ရတယ္'


မူရင္းစာေရးသူ- A.Lopatina and M.Skrebtsova (Wise Short Tales)
ဘာသာျပန္သူ- ခင္မမမ်ိဳး (၁၄၊ ၄၊ ၂၀၁၁)