Sunday, February 26, 2012

ဆရာႏွင့္ပညာေရး (အပိုင္း ၁)

ဆရာဆိုတာ

ေရးသားသူ - ခင္ႏွင္းစိုး

၂၀၀၇ ခုနွစ္မွာ ပညာေရးသုေတသီေတြပါ၀င္တဲ့ McKinsey ဆိုတဲ့ အဖြဲ႕က ကမာၻေပၚမွာ ဘာလို႔ တခ်ိဳ႕နိုင္ငံေတြရဲ႕ ေက်ာင္းပညာေရးစနစ္ေတြကေအာင္ျမင္ျပီး တခ်ိဳ႕က မေအာင္ျမင္ရတာလဲဆိုတာကို သုေသသနျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္ [1] ။ နိုင္ငံတကာက ေက်ာင္းေပါင္း ၂၅ ေက်ာင္း (ထိပ္တန္း ၁၀ ေက်ာင္းအပါအ၀င္) ကို သူတို႔ ေလ့လာခဲ့ၾကတယ္ ။ သူတို႔ေကာက္ခ်က္ခ်တဲ့ ေက်ာင္းပညာေရးစနစ္ ေအာင္ျမင္ဖို႔ အဓိကသံုးခ်က္ထဲမွာ ထိပ္တန္းကပါ၀င္တဲ့အခ်က္ကေတာ့ အရည္အခ်င္းျပည့္စံုျပီး လူမွန္ေနရာမွန္ျဖစ္တဲ့ ဆရာ ဆရာမေတြရေအာင္ လုပ္ရမယ္ဆိုတာပါပဲ ။

က်မတို႔ျမန္မာလူမိ်ဳးေတြမွာ သင္ဆရာ ၊ ျမင္ဆရာ ၊ ၾကားဆရာဆိုျပီး ဆရာကို သံုးမိ်ဳးခြဲ ေျပာေလ့ရွိၾကတယ္ ။ ဒါ့အျပင္ ကိုယ္ရိုေသတဲ့လူ ၊ ကိုယ့္ထက္ ရာထူးအာဏာျမင့္သူေတြကို ဆရာလို႔ ေခၚေလ့ရွိၾကတယ္ ။ ဆိုက္ကားဆရာ ၊ ျမင္းလွည္းဆရာ ၊ ပန္းခ်ီဆရာ ၊ ကာတြန္းဆရာ ၊ စာေရးဆရာ .. စတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြမွာလည္း ဆရာဆိုတဲ့စကားလံုးႏွစ္လံုးကို ထည့္သြင္းေခၚဆိုၾကတယ္ ။

စာသင္ခန္းထဲက ဆရာ ဆရာမေတြကေရာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘယ္လို ဆရာ အျဖစ္သတ္မွတ္ၾကမလဲ ။ ပတ္၀န္းက်င္က ဘယ္လိုသတ္မွတ္တာကို ခံခ်င္ၾကပါသလဲ ။



က်မ ေျခာက္တန္းတုန္းက သခ်ၤာသင္တဲ့ဆရာမတေယာက္ရွိခဲ့တယ္ ။ သူဘယ္လိုစာသင္လဲဆိုတာ က်မမမွတ္မိေတာ့ဖူး ။ သူစစ္တဲ့လစဥ္စာေမးပြဲမွာ အမွတ္ ၁၀၀ မရသူတိုင္းကို ၾကိမ္လံုးနဲ႔ လက္၀ါးမွာ တေယာက္တခ်က္ရိုက္တာကိုပဲ မွတ္မိေနတယ္ ။ ခုခ်ိန္ျပန္စဥ္းစားမိတိုင္း သူဘာလို႔ အဲလိုလုပ္တာလဲဆိုတာ နားမလည္နိုင္ေအာင္ပဲ ။ က်မတို႔ကို စာၾကိဳးစားေအာင္ လုပ္တာလား ၊ ေက်ာင္းသားတုိင္း အမွတ္ ၁၀၀ မရရင္ သူနာမည္ပ်က္မွာစိုးရိမ္လို႔လား ။

အင္တာနက္ေပၚမွာ လူငယ္တေယာက္ရဲ႕မွတ္ခ်က္ကို ေတြ႔ဖူးတယ္ -- ျမန္မာနိုင္ငံက ဆရာ ဆရာမေတြက ကမာၻေပၚမွာ အရိုက္အၾကမ္းဆံုး အာဏာအသံုးျပဳဆံုး ဆရာ ဆရာမေတြထဲ ပါ၀င္နိုင္တယ္တဲ့ ။

တကယ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ေစတနာနဲ႔သင္ၾကားေပးတဲ့ ဆရာ ဆရာမေတြလည္း အမ်ားၾကီးဆံုခဲ့ဖူးပါတယ္ ။ ေနာက္ျပီး အာဏာသံုးတဲ့ ဆရာ ဆရာမဆိုတာ ျမန္မာနိုင္ငံမွာတင္ မဟုတ္ပါဖူး ၊ နိုင္ငံတိုင္းမွာ ရွိတတ္ၾကပါတယ္ ။

က်မစကၤာပူမွာ အလယ္တန္းအဆင့္ (၇ တန္းနဲ႔အညီ) ေက်ာင္းတက္တုန္းက အဂၤလိပ္စာသင္တဲ့ ဆရာမတေယာက္ဆို စာသင္ေကာင္းေပမယ့္ အရမ္းစိတ္တိုတတ္ပါတယ္ ။ အဂၤလိပ္စာ စာစီစာကံုးအမွတ္ျခစ္တဲ့အခါ သူညံ့တယ္သတ္မွတ္တဲ့ မၾကိဳးစားပဲေရးထားတယ္လို႔ထင္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕စာအုပ္ေတြကို အတန္းအျပင္ကို လႊင့္ပစ္ေလ့ရွိတယ္ ။ အဲဒီဆရာမဟာ စာသင္ေကာင္းေပမယ့္ သူ႔အတန္းခ်ိန္ဆို ေၾကာက္ေနရတာနဲ႔ပဲ စာကိုေသခ်ာမသိလိုက္တာေတြ အမ်ားၾကီးပါ ။

ဘယ္လို ဆရာ ဆရာမျဖစ္မယ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္က ဆံုးျဖတ္တယ္ဆိုတာ က်မ ကိုယ္တိုင္ ဆရာမျဖစ္လာေတာ့မွ သိလိုက္ရပါတယ္ ။

စကၤာပူနိုင္ငံရွိ ေပၚလီတကၠနစ္ (polytechnic) တခုမွာ က်မ စာသင္တဲ့အခါ စာသင္နွစ္ကုန္တဲ့အခါတိုင္း က်မသင္တဲ့ဘာသာရပ္နဲ႔ ၊ က်မစာသင္တဲ့ပံုစံအေပၚ ေက်ာင္းသားေတြက (ေက်ာင္းကို) မွတ္ခ်က္ေပးရပါတယ္ ။ အဲလိုစနစ္က ေက်ာင္းသားေတြအမည္ေဖာ္ျပျခင္းမရွိဘဲ ဆရာတေယာက္ဟာ ဘာေတြလိုအပ္တယ္ ဘာေတြေကာင္းမြန္တယ္ဆိုတာသိရေအာင္ လုပ္တာမိ်ဳးပါ ။ အဲဒီအခါတိုင္းမွာ သူတို႕အမ်ားဆံုးေျပာေလ့ရွိတာ က်မက စိတ္ရွည္တယ္ ၊ ေက်ာင္းသားေတြဘာေျပာေျပာ ေသခ်ာနားေထာင္ျပီး သူတို႔အေျဖကို လစ္လ်ဴမရွဳဘဲ ေသခ်ာျပန္ေဆြးေႏြးတယ္ ၊ သူတို႔ကို ပိုစဥ္းစားတတ္လာေအာင္ ေမးခြန္းေတြ ျပန္ေမးတတ္တယ္ ၊ တခ်ိန္တည္းမွာ သူတို႔အေပၚ တင္းက်ပ္သင့္တဲ့အခါလည္း တင္းက်ပ္တယ္ ဆိုတာပါပဲ ။

ဆရာမျဖစ္လာတဲ့အခ်ိန္ကစျပီး က်မမွာ ခံယူခ်က္ နွစ္ခ်က္ရွိပါတယ္ .. ပထမအခ်က္ကေတာ့ ေက်ာင္းခန္းထဲ၀င္တဲ့အခါတိုင္း က်မသာ အဲဒီအခန္းထဲကေက်ာင္းသားတေယာက္ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုသင္ၾကားမႈမိ်ဳးကို သေဘာက်တန္ဖိုးထားမလဲဆိုတာ အျမဲစဥ္းစားေလ့ရွိပါတယ္ ။ ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ အေမရိကန္ပညာရွင္ William Arthur Ward ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း - -

“The mediocre teacher tells. The good teacher explains. The superior teacher demonstrates. The great teacher inspires.”
သာမန္ဆရာက (ေျပာရံု) ေျပာျပတယ္ ၊ ဆရာေကာင္းတေယာက္က ရွင္းျပတယ္ ၊ ပိုေကာင္းတဲ့ဆရာကေတာ့ လက္ေတြ႔သရုပ္ျပတယ္ ၊ အေကာင္းဆံုးဆရာကေတာ့ (ေက်ာင္းသားေတြအတြက္) စိတ္အားထက္သန္မႈေတြကို ေပးနိုင္တယ္ ။
ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြအတြက္ စိတ္အားထက္သန္မႈေပးနိင္တဲ့ဆရာမမိ်ဳး ျဖစ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ အျမဲစာသင္ပါတယ္ ။


Teachers are the most important in a classroom
-----------------------------------------------

စာသင္ခန္းထဲမွာ အေရးၾကီးဆံုးက ဆရာ ဆရာမေတြပဲလို႔ ျမင္မိပါတယ္ ။ သင္ရိုးညြန္းတမ္းေတြ သင္ေထာက္ကူပစၥည္းေတြ သင္ၾကားနည္းစနစ္ စတာေတြကို အစိုးရကျဖစ္ေစ အဖြဲ႔အစည္းေတြကျဖစ္ေစ တိုးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္ လုပ္ေပးနိုင္ေပမယ့္ တကယ္တမ္းလက္ေတြ႔မွာ အဲဒါေတြကုိ ဘယ္ေလာက္ထိထိေရာက္ေရာက္ အသံုးခ်နိုင္မလဲဆိုတာကေတာ့ စာသင္ခန္းေတြထဲမွာ ေန႔စဥ္သင္ၾကားေနတဲ့ ဆရာ ဆရာမေတြအေပၚ လံုး၀မူတည္ပါတယ္ ။

မၾကာေသးခင္ က်မျမန္မာျပည္ေရာက္တုန္း ၊ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းတခ်ိဳ႕က ဆရာ ဆရာမေတြနဲ႔ ေတြ႔ျဖစ္ခဲ့တယ္ ။ သူတို႔ေက်ာင္းမွာ ယူအန္ (UN) ကေထာက္ပံ့ထားတဲ့စာအုပ္စာတန္းေတြကို ထုတ္ျပၾကတယ္ ။ ယူအန္ကလုပ္တဲ့ သင္တန္းေတြမွာ သူတို႔တက္ဖူးတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပၾကတယ္ ။ သူတို႔နဲ႔စကားေျပာရင္း သတိထားမိတာကေတာ့ သင္တန္းတက္ခဲ့တာခ်င္းအတူတူ ၊ စာအုပ္စာတန္းရတာခ်င္းအတူတူျဖစ္ေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ဆရာ ဆရာမေတြက တန္ဖိုးထားတတ္ျပီး သူတုိ႔အတန္းထဲမွာ ျပန္အသံုးခ်တတ္ၾကတယ္ ။ တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ျပန္အသံုးမခ်ၾကဖူး ။

ဒါ့အျပင္ နိုင္ငံတကာပညာေရးသုေတသီေတြ ေတြ႔ရွိၾကတာကေတာ့ စာသင္ခန္းထဲမွာ ေက်ာင္းသားတေယာက္ရဲ႕စာသင္ယူမႈအေပၚ ဆရာ ဆရာမေတြက အမ်ားၾကီးသက္ေရာက္မႈရွိတယ္ ဆိုတာပါပဲ ။ ဥပမာ -- ကိုယ့္ကိုနားလည္တယ္လို႔ထင္တဲ့ ဆရာ့အခ်ိန္ဆို ဘာသာရပ္ကိုမၾကိဳက္ရင္ေတာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္တတ္တာမိ်ဳး ၊ စာသင္ေကာင္းတဲ့ဆရာေၾကာင့္ စာေတာ္တဲ့ေက်ာင္းသားတေယာက္ဟာ အဲဒီဘာသာရပ္မွာ ပို နားလည္သြားတာမိ်ဳး ။

Being adaptable to changes
---------------------------

ျပင္သစ္စာေရးဆရာတေယာက္က “The only thing constant in life is change” – ဘ၀မွာ မေျပာင္းလဲတဲ့အရာတခုကေတာ့ ေျပာင္းလဲျခင္းပဲ … လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္ ။

သူေျပာခဲ့သလို က်မတို႔ဆရာ ဆရာမေတြဟာ ခုေခတ္ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္မယ့္ သင္ၾကားမႈမိ်ဳးနဲ႔ သင္ၾကားသင့္ပါတယ္ ။ ခုေခတ္ေက်ာင္းသားေတြဟာ က်မတို႔ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းကနဲ႔ မတူေတာ့တာကို နားလည္ၾကရပါမယ္ ။ သူတို႔သင္ယူနည္းေတြ ၊ စိတ္ဓါတ္ေတြ ၊ သူတို႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြ ၊ ကမာၻၾကီးမွာ ေျပာင္းလဲေနတာေတြ .. ဒါေတြအကုန္လံုးနဲ႔ လိုက္ေလ်ာ္ညီေထြျဖစ္တဲ့ သင္ၾကားနည္းစနစ္အသစ္ေတြ အေတြးအေခၚသစ္ေတြကို ေျပာင္းလဲလက္ခံတတ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္ ။

ထိုင္းနိုင္ငံ မဲေဆာက္ျမိဳ႔မွာရွိတဲ့ ျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြရဲ႕႔သားသမီးေတြအတြက္ ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ ေက်ာင္းေတြက ဆရာ ဆရာမေတြကို သင္ၾကားနည္းစနစ္ နဲ႔ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး က်မသင္တန္းေပးခဲ့တုန္းက အျဖစ္အပ်က္ေလးကို သတိရမိတယ္ ။ တက္ေရာက္ၾကတဲ့အထဲမွာ အရြယ္အမိ်ဳးမိ်ဳး ဆရာ ဆရာမေတြ ပါ၀င္ၾကပါတယ္ ။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အားတက္သေရာပဲ က်မတင္ျပတဲ့သင္ၾကားနည္းစနစ္သစ္ကို ေလ့လာျပီး သူတို႔အျမင္ေတြကိုလည္း ေဆြးေႏြးၾကတယ္ ။ အဖြဲ႔ေတြဖြဲ႔ျပီး presentation လုပ္ခိုင္းတဲ့အခါ ဆရာမတေယာက္က အတန္းေရွ႔ထြက္ျပီး သူ႔အဖြဲ႔ကိုယ္စားတင္ျပတယ္ ။ “ဆရာမေျပာတာ နားလည္ၾကလား“ လို႔ အထပ္ထပ္ေျပာျပီး ဆရာမေလသံအျပည့္နဲ႔ ရွင္းျပတာမိ်ဳးျဖစ္ေနေတာ့ ၊ အခန္းထဲမွာနားေထာင္ေနတဲ့ တျခား ဆရာ ဆရာမေတြက ျပံဳးစိစိျဖစ္ကုန္ၾကတယ္ ။ “နားလည္ပါတယ္ ဆရာမ” လို႔ ေနာက္သလိုလိုနဲ႔ ျပန္ေျပာၾကတယ္ ။ သူ႔ကို ေမးခြန္းျပန္ထုတ္ေတာ့လည္း ေမးခြန္းထုတ္တာမ်ားလာေတာ့ စိတ္မရွည္သလို ျဖစ္လာတယ္ ။ အဲဒီဆရာမကေတာ့ သူ႔ပံုစံဘယ္လိုျဖစ္တယ္ဆိုတာ သိလိုက္ပံုမရဘူး ။ စာသင္ခန္းထဲမွာ သူလုပ္ေနၾကပံုစံအတိုင္း ေခါက္ရိုးက်ိဳးလြန္းေနတယ္ ။ က်မကေတာ့ သူ႔ကိုၾကည့္ရင္း ငယ္ငယ္တုန္းက ၾကံဳခဲ့ဖူးတဲ့ “ငါေျပာတာမွ အမွန္.. ျပန္ ေမးခြန္းမထုတ္နဲ႔” ဆိုတဲ့ စတိုင္မိ်ဳးသုံးၾကတဲ့ ဆရာမတခ်ိဳ႔ကို သတိရမိတယ္ ။

The benefit of questioning
---------------------------

အတန္းထဲမွာ ေက်ာင္းသားေတြကို က်မကအရမ္းေမးခြန္းထုတ္ေလ့ရွိတယ္ ။ သူတို႔ကိုလည္း က်မကိုျဖစ္ေစ ၊ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းျဖစ္ေစ ၊ ကိုယ့္အေတြးထဲပဲျဖစ္ေစ သင္ယူေနတဲ့သင္ခန္းစာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြေမးဖို႔ အားေပးတယ္ ။ တခါတေလ သူတို႔ေမးခြန္းေမးလာရင္ ခ်က္ခ်င္းအေျဖမေပးဘဲ သူတို႔ကို လမ္းစဖြင့္ေပးတဲ့သေဘာမိ်ဳးနဲ႔ သူတို႔ေတြးနိုင္မယ့္အေျဖမိ်ဳးထြက္မယ့္ ေမးခြန္းမိ်ဳးကို ျပန္ေမးေလ့ရွိတယ္ ။

ေမးခြန္းေမးတယ္ဆိုတာလည္း ေက်ာင္းသားက ဆရာကိုေမး ဆရာကျပန္ေျဖ.. အဲလို တလမ္းသြားမျဖစ္သင့္ပါဖူး ။ ဆရာ ဆရာမေတြအေနနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြကို ကိုယ့္ဘာသာ ေမးခြန္းထုတ္ အေျဖရွာဖို႔စဥ္းစားတာမိ်ဳးကို အားေပးသင့္တယ္ ။ အထူးသျဖင့္ WHY (ဘာေၾကာင့္လဲ) ဆိုတဲ့ေမးခြန္းကို အျမဲစဥ္းစားမိတတ္ေအာင္ ။

ေက်ာင္းသားေတြေမးခြန္းေမးလာတာကို တခ်ိဳ႕ျမန္မာဆရာ ဆရာမေတြ မၾကိဳက္ၾကတာ အေျဖကို သူတို႔မသိမွာစိုးရိမ္လို႔ ၊ ေမးခြန္းကိုေျဖနိုင္ဖို႔ စာထပ္မဖတ္ခ်င္လို႔ ၊ အခ်ိန္ကုန္တယ္ထင္လို႔ ၊ ေမးခြန္းေမးျခင္းရဲ႕အက်ိဳးအျမတ္ကို နားမလည္လို႔ မယံုၾကည္လို႔ စတာေတြေၾကာင့္ ျဖစ္နိုင္ပါတယ္ ။

ဒါေပမယ့္ က်မအေတြ႕အၾကံဳအရေျပာရရင္ ေက်ာင္းသားေတြ ေမးခြန္းေမးတဲ့အခါ သူတို႔ေရာ ဆရာေတြပါ တိုးတက္မႈရၾကပါတယ္ -- ေက်ာင္းသားေတြေမးခြန္းေၾကာင့္ ဆရာေတြဟာ ကိုယ္မေတြးျဖစ္တဲ့ရွဳေထာင့္ကေန ေတြးျဖစ္သြားတယ္ ၊ ကိုယ္သိထားတာေတြအေပၚ ထပ္ဆင့္ေတြးမိသြားတာမိ်ဳး ၊ ဒါေတာ့ ငါမသိေသးပါလား ငါမပိုင္ေသးပါလားဆိုတာမိ်ဳး သေဘာေပါက္လာနိုင္တယ္ ။ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္လည္း စူးစမ္းေတြးေခၚတတ္ျပီး ေမးခြန္းထုတ္တတ္တဲ့အက်င့္ရသြားမယ္ ၊ ဆရာက သူတို႔ကို တန္ျပန္ေမးခြန္းထုတ္တာအေပၚ ထပ္ဆင့္ေတြးျပီး သင္ခန္းစာအေပၚ နားလည္မႈပိုရွိသြားမယ္ ၊ ဒီသင္ခန္းစာဟာ တျခားအရာေတြနဲ႔လည္း ဘယ္လိုဆက္စပ္နိုင္တယ္ဆိုတာမိ်ဳး ေတြးမိသြားမယ္ ။

ေမးခြန္းေမးတဲ့အက်င့္ဟာ က်မတို႔ျမန္မာနိုင္ငံရဲ႕စာသင္ခန္းေတြထဲမွာ မရွိသလို ၊ ဆရာေတြနဲ႔ ၊ လက္ရွိပညာေရးစနစ္ကပါ အားမေပးတာေတြ႔ရတယ္ ။ တကယ္ေတာ့ ဆရာနဲ႔ေက်ာင္းသားၾကား အျပန္အလွန္ေမးခြန္ထုတ္တတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္မိ်ဳး က်မတို႔နို္င္ငံရဲ႕ စာသင္ခန္းေတြထဲမွာ အျမန္ဆံုးမိတ္ဆက္ေပးဖို႔ လိုအပ္ေနပါတယ္ ။

ေနာက္ျပီး ေက်ာင္းသားေတြ ေမးခြန္းကို ေျဖတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ သူတို႔ကိုလမ္းျပဖို႔အတြက္ တန္ျပန္ေမးခြန္းေမးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ .. အဲလိုေတြလုပ္နုိင္ေအာင္ ဆရာ ဆရာမေတြအေနနဲ႔ ကိုယ္တိုင္က အျမဲေလ့လာသင္ယူေနရမယ္ ။

Being lifelong learners
------------------------

အေမရိကန္နိင္ငံက ေက်ာင္းေတြအေၾကာင္းေရးသားတဲ့ အင္တာနက္စာမ်က္နွာတခုမွာ ၂၁ ရာစုရဲ႕ ဆရာ ဆရာမေတြ ထိေရာက္စြာစာသင္ၾကားနိုင္ဖို႔ ရွိသင့္တဲ့ အခ်က္ ၅ ခ်က္ထဲက တစ္ခ်က္ကေတာ့ ဘ၀တေလွ်ာက္လံုးေလ့လာေနရမယ္ [2] ။

ေလ့လာသင္ယူျခင္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီး နာမည္ေက်ာ္အေမရိကန္စာၾကည့္တိုက္မွဴး John Cotton Dana ေျပာခဲ့တာေလးကို ၾကိဳက္မိတယ္ -- “Who dares to teach must never cease to learn” -- စာသင္မယ့္သူဟာ အျမဲတမ္းေလ့လာေနရမယ္ ။

အခ်ိန္နဲ႔အမွ်ေျပာင္းလဲတိုးတက္ေနတဲ့ကမာၻၾကီးမွာ ကိုယ္သိထားတာေတြ ကိုယ္သင္ခဲ့ရတာေတြက တခ်ိန္မဟုတ္ တခ်ိန္မွာ ေခတ္ေနာက္က်သြားမွာ မလံုေလာက္ေတာ့မွာ မလြဲဧကန္ပါ ။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာ ဆရာမေတြကလည္း ေခတ္နဲ႔အညီလိုက္ျပီး ေက်ာင္းသားေတြကို သင္ၾကားေပးနိုင္ဖို႔ ကိုယ္တိုင္ကအျမဲေလ့လာေနဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္ ။ ေလ့လာလိုစိတ္ ၊ ေလ့လာတာကိုယ့္အတြက္လည္း အက်ိဳးရွိတယ္ဆိုတဲ့ စိတ္မိ်ဳး ထားသင့္ပါတယ္ ။

The mindset of teachers
------------------------

လူတေယာက္မွာ သူ႔ရဲ႕စိတ္ေနစိတ္ထားက အဓိကက်တယ္လို႔ က်မထင္တယ္ ။ တျခားသူေတြက ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုေတြေျပာေျပာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္လုပ္တတ္တာ လူ႔သဘာ၀ပါ ။ ေက်ာင္းသားေတြကို ဆရာေတြက ဆံုးမ လမ္းညႊန္တာပဲ လုပ္နိုင္ပါတယ္ ။ တကယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြကိုယ္တိုင္ပဲ ခ်ရမွာပါ ။

အလားတူ ဆရာ ဆရာမေတြကုိ သင္တန္းေတြမွာ စာသင္နည္းအသစ္ေတြအေၾကာင္း ၊ သင္ေထာက္ကူပစၥည္းအသစ္ေတြအေၾကာင္း ၊ ေခတ္နဲ႔ညီတဲ့ ေက်ာင္းသံုးျပဌာန္းစာအုပ္ေတြအေၾကာင္း .. စတာေတြ သင္တန္းေပးနိုင္ေပမယ့္ တကယ္လက္ေတြ႔သံုးတယ္ မသံုးဘူးဆိုတာကေတာ့ ဆရာေတြရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားေပၚမွာပဲ လံုးလံုးလ်ားလားမူတည္ေနပါတယ္ ။

က်မစာသင္ခဲ့တဲ့ ေပၚလီတကၠနစ္မွာ နွစ္စဥ္နွစ္တိုင္း ဆရာ ဆရာမေတြဟာ သင္ၾကားနည္းစနစ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့သင္တန္းေတြ ေဆြးေႏြးပြဲေတြကို မတက္မေန တက္ရပါတယ္ ။ အဲဒီအခါ က်မရဲ႕လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တခ်ိဳ႕က စာသင္တယ္ဆိုတာ ကိုယ္တတ္ထားတာကို ျပန္ရွင္းျပလိုက္ရံုပဲ .. သင္ၾကားနည္းစနစ္ေတႊအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတာတို႔ သင္ယူေလ့လာဖို႔မလိုဘူးလို႔ စိတ္ထဲခံယူထားၾကပါတယ္ ။ သူတို႔ အဲလို သင္တန္းေတြကို မတက္မေနရမို႔သာ သြားတက္ၾကေပမယ့္ ဘာကိုမွေလ့လာတာမိ်ဳး ၊ ျပီးေတာ့ ျပန္အသံုးခ်တာမိ်ဳး မလုပ္ၾကပါဖူး ။ တခ်ိဳ႕ဆရာေတြက သူတို႔ဘာသာရပ္ကို ပိုင္နိုင္ၾကတဲ့အတြက္ စာကိုေသခ်ာရွင္းျပနိုင္ၾကပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ဒါနဲ႔တင္မလံုေလာက္ပါဖူး ။ သင္ၾကားနည္းမွာပါကြ်မ္းက်င္မွသာ ေက်ာင္းသားေတြက စိတ္၀င္တစားျဖစ္ျပီး ပိုျပီးေလ့လာသင္ယူၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္ ။

ခုေခတ္ၾကီးမွာ ေက်ာင္းသားေတြဟာ စာအုပ္ေတြထဲမွာပါတဲ့ အခ်က္အလက္ၾကြယ္၀တာနဲ႔ မလံုေလာက္ေတာ့ပါဖူး ။ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာ အဲဒီအခ်က္အလက္ေတြကို ဘယ္လိုအသံုးခ်မလဲ ၊ အဲဒါေတြသံုးျပီး တျခားအရာေတြနဲ႔ ဘယ္လိုဆက္စပ္ ေတြးေခၚေလ့လာမလဲ ၊ အခက္အခဲေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ ဘယ္လိုေတြးေခၚနိုင္သလဲဆိုတာေတြက အေရးၾကီးလာပါတယ္ ။ ေက်ာင္းသားတေယာက္ကို ဘက္ေပါင္းစံုပညာေရးမိ်ဳး (holistic education) ေပးဖို႔ လိုအပ္လာပါျပီ ။

How teachers see the purpose of education
------------------------------------------

ဆရာ ဆရာမေတြ အေလးအနက္စဥ္းစားသင့္တာကေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြကို သူတို႔အတန္းေတြထဲမွာ ဘယ္လိုပညာေရးမိ်ဳးေပးမလဲ ဆိုတာပါပဲ ။

အေမရိကန္နိုင္ငံရွိ University of Mississippi ရဲ႕ ပညာေရးဌာနမွာ စာသင္ၾကားေနတဲ့ Assistant Professor Randall V. Bass ပညာေရးရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး ခုလိုေျပာၾကားထားပါတယ္ …. “ပညာေရးဆိုတာ စာသင္ခန္းေတြထဲမွာေလ့လာသင္ယူတာကိုသာ ဆိုလိုတာမဟုတ္ပါဖူး ၊ စတင္မွတ္သားတတ္တဲ့ ကေလးဘ၀အရြယ္ကေန ဘ၀တေလွ်ာက္လံုးေလ့လာသင္ယူေနမႈကို ဆိုလိုတာပါ ။ တကယ္ေတာ့ စာသင္ခန္းေတြဆိုတာ ပညာေရးရဲ႕ တစိတ္တေဒသပဲ ျဖစ္ပါတယ္” [3] ။

ဒါဟာ ပညာေရးအေပၚ မွန္ကန္တဲ့သံုးသပ္ခ်က္ပါ ။ က်မကိုယ္တိုင္လည္း ေက်ာင္းမွာသင္ယူခဲ့ရတာေတြေပၚအေျခခံျပီး ကိုယ့္ဘာသာေလ့လာခဲ့ရတာေတြ ၊ လုပ္သက္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် အေတြ႔အၾကံဳက သင္ၾကားေပးခဲ့တာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ ။ က်မသာ ေက်ာင္းမွာသင္ယူခဲ့ရတာေလာက္နဲ႔ပဲ ရပ္တန္႔ေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ က်မဟာ ခုခ်ိန္မွာ ပညာအရ ေခတ္ေနာက္မွာက်န္ခဲ့သူတေယာက္ျဖစ္မွာ ေသခ်ာပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္လည္း က်မရဲ႕ေက်ာင္းသားေတြကို အျမဲတန္း holistic education ေပးနိုင္ဖို႔ ၊ သူတို႔ကို ဘ၀တေလွ်ာက္လံုး အျမဲမျပတ္ေလ့လာနိုင္သူေတြျဖစ္ေအာင္ နည္းေပးလမ္းျပနိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားပါတယ္ ။

What kind of teacher do you want to be?
---------------------------------------

A teacher affects eternity; he can never tell where his influence stops.
--Henry Adams


အေပၚမွာ အေမရိကန္ စာေရးဆရာနဲ႔ ပညာရွင္ျဖစ္တဲ့ Henry Adams ေျပာတဲ့အတိုင္း ပညာေရးစနစ္တိုင္းမွာ အရမ္းအေရးၾကီးတဲ့ေနရာမွာ ပါ၀င္ေနရတဲ့ က်မတို႔လို ဆရာ ဆရာမေတြဟာ ငါ ဘယ္လိုဆရာျဖစ္ခ်င္သလဲဆိုတာ ကိုယ့္ဘာသာဆံုးျဖတ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္ ။ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း စာသင္ခန္းထဲမွာ ကိုယ့္သင္ၾကားမႈက ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ ဘယ္ေလာက္အက်ိဳးရွိလဲ ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘယ္ေလာက္ထိ အားရေက်နပ္မိသလဲ ... ပညာေရးဆိုတာကို ဘယ္လိုယံုၾကည္တန္ဖိုးထားသလဲ ... ဆရာတေယာက္ရဲ႕အခန္းက႑ဟာ ဘယ္ေလာက္အေရးၾကီးသလဲ ဆိုတဲ့ေမးခြန္းေတြကို ကိုယ္တိုင္ျပန္လည္ေမးခြန္းထုတ္ဖို႔ လိုပါတယ္ ။

တကယ္ေတာ့ က်မတို႔ ဆရာ ဆရာမေတြဟာ အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြရဲ႕ ဥယာဥ္မွဴးေတြပါပဲ ။

References:
------------

[1] McKinsey Report: How the world's best performing school systems come out on top
[2] eschoolnews: Five characteristics of an effective 21st-century educator
[3] The purpose of education (Randall V. Bass)




 

© 2007 IngridGrey By Arephyz